Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Ο κόσμος σε διαρκή κίνηση, με το άγχος των ημερών να προλάβουμε αυτά που μάλλον δεν χρειαζόμαστε, ανεβοκατέβαινε σαν πολύβουο μελίσσι τους πεζοδρόμους του κέντρου. Μυρωδιές φούρνων έφερναν ανεπαίσθητα στο μυαλό εικόνες περασμένων χρόνων, όταν σαν παιδιά δεν μας κυνηγούσε ο χρόνος… «Παιδιά»…
Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των παιδιών. Των «παιδιών» που δεν μετράνε την ηλικία με τα χρόνια αλλά με τις εμπειρίες και την αναπροσαρμογή τους σε μια πραγματικότητα, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να παραμένει ίδια… «Εποχή»…
Θέλω να προϋπαντήσω τα Χριστούγεννα λοιπόν, μιλώντας για «παιδιά» και «εποχές». Για παραμύθια! Δεν γίνεται άλλωστε Χριστούγεννα χωρίς παραμύθια! Γι’ αυτό και επιλέγω να πιω έναν καφέ με την Χρυσάνθη Τσιαμπαλή, τη Λαρισαία συγγραφέα παιδικών παραμυθιών, μια γυναίκα που έχει καταφέρει ήδη να αφήσει το δικό της στίγμα στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας.
Το τελευταίο της παραμύθι –πάντα από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»-, «Οι τέσσερις εποχές ταξιδεύουν στον κόσμο» είναι η αφορμή να μιλήσουμε για τα «ταξίδια» μικρών και μεγάλων, για τις «εποχές», τα Χριστούγεννα. Να μιλήσουμε για όλα όσα μας προβληματίζουν αλλά και γι’ αυτά που αγαπάμε. Θέλω να κοιτάξω βαθύτερα μέσα στο μυαλό και στην ψυχή μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας που έχει επιλέξει με χαμηλούς τόνους να προσφέρει στα παιδιά όμορφα ταξίδια σε ιδιαίτερους προορισμούς…
«Οι τέσσερις εποχές ταξιδεύουν στον κόσμο». Θα μου πεις για το παραμύθι αυτό;
«Οι τέσσερις εποχές ταξιδεύουν στον κόσμο» πρόκειται για τέσσερις ιστορίες με πρωταγωνιστές παιδιά-εποχές που αρχίζουν να ταξιδεύουν ψάχνοντας τη διαφορετικότητα τους… Ο νεαρός χειμώνας δεν πιστεύει πως θα τα καταφέρει, η νεαρή άνοιξη δεν θέλει να βγει πριν ανακαλύψει τι την κάνει διαφορετική από τη μαμά και τη γιαγιά Άνοιξη, ενώ το Καλοκαιράκι δυσκολεύεται ακόμη και να ξεχωρίσει την κατάλληλη για εκείνο παρέα! Μοναχά το νεαρό Φθινόπωρο δείχνει έτοιμο και αποφασισμένο, αλλά όχι και η μαμά του που του ζητά να κρατηθεί μακριά από τη βροχή!
Μίλησε μου για τη «διαφορετικότητα» των παιδιών…
Όλα τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς, είναι διαφορετικά. Το θέμα είναι πως θα τα ενισχύσουμε, με τρόπο θετικό, έτσι ώστε να ανακαλύψουν την διαφορετικότητα τους και να μην γίνουν ίδια με όλους τους υπόλοιπους. Άλλωστε αυτό δεν συμβαίνει σήμερα;
Εδώ μπαίνει ο ρόλος του γονιού…
Πολλές φορές οι γονείς δεν τα επιτρέπουν να βρουν το δικό τους δρόμο, απλά και μόνο επειδή οι γονείς κουβαλάνε τους φόβους και τις ανασφάλειες μας και όλα όσα τους κρατάνε πίσω. Σου είπα ήδη για τη μαμά του νεαρού Φθινοπώρου, στο παραμύθι μου, που του ζητά να μείνει μακριά από τη… βροχή!
Η έμπνευση σου;
Η έμπνευση είναι η κινητήριος δύναμη. Είναι το εύρημα που θα κάνει διαφορετική την ιστορία που έχεις γράψει. Φυσικά χρειάζεται πολλή δουλειά για να ολοκληρώσεις την ιστορία που έχεις συλλάβει αλλά χωρίς αυτό το «εύρημα» δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μια ιστορία διαφορετική.
Από τι εμπνέεσαι;
Εμπνέομαι από τα πάντα! Από πράγματα καθημερινά που σε κάποιους μπορεί να μην «μιλάνε» στην καρδιά τους ή στο μυαλό τους, αλλά για μένα αποτελούν το «εύρημα» που σου έλεγα παραπάνω.
Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των παραμυθιών…
Τα Χριστούγεννα από μόνα τους αποτελούν ένα παραμύθι που εμπεριέχει τα πάντα: ηρεμία, γαλήνη, ωραίο τέλος…
Τι είναι για σένα τα Χριστούγεννα;
Για μένα τα Χριστούγεννα είναι περίοδος αναστοχασμού. Η περίοδος που σκέφτομαι περισσότερο τις ανάγκες των υπολοίπων. Είναι αυτή η αντίφαση της εμπορικότητας από τη μια και των ανθρώπων που έχουν περισσότερο ανάγκη από την άλλη, που με οδηγεί σε αυτού του είδους τον αναστοχασμό.
Μια αντίφαση που έχει μεγεθυνθεί στις μέρες μας…
Ναι. Ευθύνεται ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, η κοσμοθεωρία που έχουμε αναπτύξει. Ήρθε και η οικονομική κρίση και την έχει εντείνει την αντίφαση αυτή.
Τι άλλο ευθύνεται;
Το κενό που έχουμε μέσα μας και το έλλειμμα της αγωγής. Αυτό που διαπιστώνω και με στεναχωρεί είναι η ανακύκλωση στερεοτύπων και συμπεριφορών προηγούμενων γενιών από νέους ανθρώπους της γενιάς μας.
Να παίξουμε το παιχνίδι μου;
Τι περιλαμβάνει;
Μια σειρά ερωτήσεων…
Να το παίξουμε!
Απογείωση ή προσγείωση;
Προσγείωση
Μαύρο ή άσπρο;
Μαύρο
Βουνό ή θάλασσα;
Θάλασσα
Σκύλος ή γάτα;
Σκύλος
Πεζογραφία ή ποίηση;
Δύσκολο… Θα έλεγα ποίηση όμως
Χατζηδάκις ή Θεοδωράκης;
Α! Ακόμα πιο δύσκολο… Χατζηδάκις
Θέατρο ή κινηματογράφος;
Θέατρο
Αγάπη ή έρωτας;
Έρωτας… η κινητήριος δύναμη της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης
Τι δεν σου αρέσει στη Λάρισα;
Θα ήθελα μεγαλύτερη φροντίδα εκ μέρους των πολιτών. Υπάρχει η αίσθηση στους περισσότερους πως δεν μας ανήκει η πόλη. Πως είμαστε περαστικοί. Ούτε καν φιλοξενούμενοι, γιατί αν υπήρχε έστω αυτή η αίσθηση θα δείχναμε μεγαλύτερο σεβασμό. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, αυτό το φαινόμενο είναι γενικότερο και αγγίζει ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο την πόλη μας. Έχει γίνει πλέον στοιχείο της ελληνικής κουλτούρας. Ωστόσο προσπαθώ πάντα να βλέπω τα θετικά γύρω μου. Και η Λάρισα είναι μια πόλη με πολλά θετικά στοιχεία, όπως το ισχυρό πολιτιστικό της κομμάτι, το οποίο και θα πρέπει να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε ακόμα πιο έντονα.
Να κλείσουμε με τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης;
Ναι με μεγάλη χαρά! Η δουλειά που κάνουμε εκεί, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, είναι καταπληκτική. Υπάρχουν δυο τμήματα μαθητών, ένα παιδιών δευτέρας και τρίτης Δημοτικού και ένα για τις υπόλοιπες τάξεις, και μια λίστα αναμονής! Είναι ένα πρόγραμμα που αγαπήθηκε πολύ και έχει ως στόχο να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο. Δυστυχώς το βιβλίο παραγκωνίζεται από τους γονείς και από τους εκπαιδευτικούς και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να μην το έχουν στην καθημερινότητα τους. Ωστόσο, τα παιδιά έχουν τεράστια ανάγκη να γνωρίσουν τον μύθο και την ιστορία. Είναι υποχρέωση μας λοιπόν να τους ωθήσουμε μέσω της αγάπης για το βιβλίο στο να καλύψουν την ανάγκη τους αυτή…
Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα
Κι εγώ ευχαριστώ! Καλά Χριστούγεννα!
