Του την έφερε του πολιτικού του αντιπάλου ο Μητσοτάκης. Από δω το πήγε από εκεί το γύρισε, διέρρευσαν διάφορα ονόματα –όλα σχεδόν προκάλεσαν δυσθυμία, από τον Βενιζέλο μέχρι τη Διαμαντοπούλου- και τελικά τσουπ: έβγαλε από το πρωθυπουργικό του καπέλο πρόταση για ΠτΔ, την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, την Πρόεδρο του ΣτΕ που την είχε διορίσει ο προκάτοχός του στη θέση αυτή, δυο χρόνια πριν.
Πήρε την πολυπόθητη συναίνεση –μετά και τη θετική αντίδραση που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπό της- και την άλλη εβδομάδα θα ψηφίσει το χεράκι του Άδωνι Γεωργιάδη και του Νίκου Παππά μαζί την έμπειρη δικαστικό. Ο Πρωθυπουργός ελπίζει να καρπωθεί τα οφέλη από αυτή του την κίνηση και να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον ηγέτη που δεν παίζει με τους θεσμούς και δεν εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, όπως και το να κερδίσει πολιτική ηγεμονία στο εσωτερικό του κόμματός του. Έτσι, κλείνει γρήγορα το ζήτημα της Προεδρίας –γένος θηλυκού η προεδρία (sic!)- δίχως να ταλαιπωρήσει επιπλέον τα αυτάκια μας η ονοματολογία και μας προκαλέσει άλλο φόβο η πρόταση για τον Βενιζέλο, που θα έλεγε εγώ ο Πρόεδρος ανά δέκα δευτερόλεπτα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος θα φύγει με κατεβασμένα τα αυτιά, με φίλους και αντιπάλους να μη του χαρίζουν ούτε μια σκέψη. Ευτυχώς για εκείνον φίλοι και αντίπαλοι έχουν να τον θυμούνται για άλλες του παρεμβάσεις. Όχι για την προεδρική του θητεία.
Είναι καλή η πρόταση της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου; Σε πρώτη ανάγνωση το να προτείνει και μάλιστα η συντηρητική παράταξη, γυναίκα, μετριοπαθή, συνδικαλίστρια στον δικαστικό κλάδο με διαφορετική πολιτική αναφορά και πρόσωπο που δεν αποτελεί πρόκληση για το θυμικό των ανθρώπων θα μπορούσε να είναι θετική εξέλιξη. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα είχε εκλέξει και την πρώτη βουλευτίνα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, είχε ορίσει την πρώτη γυναίκα υπουργό όπως επίσης και την πρώτη γυναίκα πρόεδρο της Βουλής. Τώρα όλο αυτό πώς συνδυάζεται με τις βαθιά πατριαρχικές αντιλήψεις που κουβαλάει η ΝΔ –αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση που επαίρεται για τη φεμινιστική της ματιά, με την πραγματικότητά της πόρρω να απέχει- είναι αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης. Ας είναι.
Πράγματι η θέση του/της Προέδρου της Δημοκρατίας έχει περιορισμένες αρμοδιότητες. Συμβολίζει την ενότητα του «έθνους», την εμπέδωση της δημοκρατίας, εκπροσωπεί διεθνώς το κράτος, κηρύσσει πόλεμο –καθόλου συμβολικό- απευθύνει διαγγέλματα, ορίζει τις κυβερνήσεις, απονέμει χάρες. Σε κάθε περίπτωση δεν επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα της ζωής μας. Δεν πιστεύω ότι σε αυτά τα καθήκοντα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί η απερχόμενη Πρόεδρος του ΣτΕ. Και να πω την αλήθεια μου ακόμα και οι εισηγήσεις που έχει κάνει ως δικαστικός η κ. Σακελλαροπούλου, κάποιες από τις οποίες έχουν θετικό πρόσημο όπως αυτές για τα προσφυγικά στην Αλεξάνδρας ή για τον Αχέλωο και κάποιες τραγικά αρνητικό όπως αυτή για την περικοπή των συντάξεων, την βαραίνουν, τη χαρακτηρίζουν και είναι το φορτίο της. Όπως ο Σαρτζετάκης κουβαλούσε την έρευνα του για τον Λαμπράκη –για αυτό και επιλέχτηκε, ο Στεφανόπουλος τη ΔΗΑΝΑ, ο Παπούλιας το διπλωματικό του χαρτοφυλάκιο, ο Παυλόπουλος τον βασικό μέτοχο ή τη στάση του στον Δεκέμβρη.
Το ότι είναι επίσης δικαστικός και θα έλεγε κανείς ορθά περί διαπλοκής των εξουσιών και μη διάκρισής τους είναι ένα ζήτημα που χωράει μεγάλη συζήτηση, αλλά να πω επίσης την αλήθεια μου, μου διαλύει τον εγκέφαλο κάτι που όλοι το ομολογούμε μεταξύ μας ότι γίνεται αλλά κατά τα άλλα δεν συμβαίνει και οι εξουσίες δήθεν λειτουργούν ανεξάρτητα και ανεπηρέαστα.
Νομίζω ότι αυτό που έχει σημασία να ειπωθεί για τη Σακελλαροπούλου είναι ότι δεν την ξέρει κανείς. Δεν έχει αφήσει κοινωνικό αποτύπωμα, ή αν έχει αφήσει με τις αποφάσεις της, το γνωρίζουν μόνο οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, δεν έχει εκφράσει η πλειονότητα του κόσμου τη συμπάθεια ή την αντιπάθειά του για εκείνη, δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε την λαϊκή αποδοχή που μπορεί να είχε, γιατί είναι αόρατη από τα πολιτικά δρώμενα. Και κάποια που είναι αόρατη από το κοινωνικό γίγνεσθαι δεν ξέρω πώς μπορεί να συμβολίσει τη Δημοκρατία. Εκτός κι αν παραδεχτούμε –με προεξάρχοντα τον Πρωθυπουργό- ότι η Δημοκρατία δεν φαίνεται. Σε αυτό θα είχε και την δική μου συμφωνία.
