Η συμπεριφορά της Γερμανίας προς την σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και εταίρο στην ΕΕ Ελλάδα αναδεικνύει την ισχυρή ανάγκη η τελευταία να αλλάξει τρόπο σκέψης αλλά και πράξης. Η μη συμμετοχή της χώρας στην διάσκεψη του Βερολίνου για την Λιβύη είναι θέμα δευτερεύον. Η εσωστρεφής όμως και δυσάρεστη αγνόηση της ελληνικής διπλωματίας από την αντίστοιχη γερμανική δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μια ηγέτιδα χώρα της ΕΕ αντιλαμβάνεται τον ηγετικό της ρόλο και την στήριξη των συμμάχων της. Η νοοτροπία αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για το μέλλον της ΕΕ, δικαιολογεί στην συνείδηση πολλών ευρωπαίων πολιτών την βρετανική αποχώρηση και ίσως κινητοποιεί αντίστοιχες σκέψεις και σε άλλα μέλη της. Η Γερμανία για άλλη μια φορά φλερτάρει με τον νάρκισσο και αυτοαναιρετικο εαυτό της. Η ιστορία τιμωρεί.
Ο κόσμος που μεγαλώσαμε αλλάζει ταχύτατα, γίνεται πολυπολικός και οι για δεκαετίες συμμαχίες εξασθενούν, με τα μέλη τους να προσαρμόζονται στην διαμορφούμενη πολυπολικότητα. Μεγάλοι συμμαχικοί οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ είναι στην ουσία ανενεργοί και η διαπίστωση αυτή είναι τόσο εμφανής που δημοσιοποιείται από τους κεντρικούς του πυλώνες όπως η Γαλλία. Νέοι ισχυροί παγκόσμιοι παίκτες με ιστορία χιλιετιών όπως η Κίνα και η Ινδία φιλοδοξούν έμπρακτα να αναλάβουν τα ηνία του σύγχρονου κόσμου. Ο δυτικός κόσμος της Αμερικής και της Ευρώπης παρακολουθεί ανήσυχα και φοβικά τις εξελίξεις, με την τελευταία να έχει σχεδόν παραλύσει και να κρύβεται στην εσωστρεφια των κρατών μελών της, παραβλέποντας ότι η αγνόηση της ιστορίας τιμωρεί.
Οι λαοί που θέλουν να επιβιώσουν και να ευημερήσουν δεν στηρίζονται στους άλλους αλλά κυρίως στις δυνάμεις τους. Όσο ισχυρότερες είναι αυτές τόσο πιο πιθανές, πιο αξιόπιστες είναι και οι συμμαχίες τους. Ποτέ δεν αποδίδουν τα λάθη τους στους άλλους, δεν ενστερνίζονται δηλαδή το διαχρονικό εθνικό μας σπορ. Η Ελλάδα, σε αντίθετη με ότι πιστεύεται ή λέγεται, είναι κυρίως μόνη σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει παρά ευκαιριακά και μόνο όταν η διεθνής παρουσία μας, τα συμφέροντα μας συμπίπτουν με αυτά των άλλων. Το Ισραήλ είναι το ζωντανό παράδειγμα όλων των ανωτέρω. Μια ισχυρή, διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία, μια άριστη παιδεία που διαμορφώνει ευσυνείδητους πολίτες και υποστηρίζει διατηρήσιμα και διαχρονικά την πρώτη, μια παρουσία στον διεθνή σύγχρονο πολιτισμό (ο αρχαίος, κλασικός μας πολιτισμός εξοφλήθηκε) που εμπνέει σεβασμό και θαυμαστό στους πολίτες τους κόσμου είναι η ισχυρότερη συμμαχία μας. Αυτή με τον καλό εαυτό μας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο λιγότερο θα στηρίζουμε την επιβίωση μας και την ευημερία μας στους άλλους, αυξάνοντας την πιθανότητα να πετύχουμε και τα δυο.
Συχνά ο κακός φίλος προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες από τον καλό που θέλει από αγάπη συνήθως να μας ευχαριστεί. Ο πρώτος αναδεικνύει χαιρέκακα τις αστοχίες μας, τις αβλεψίες μας, τις αποτυχίες μας. Αν είμαστε αρκετά έξυπνοι διορθώνουμε όλα τα υπαρκτά αυτά προβλήματα μας και προοδεύουμε. Ο διπλανός μας κακός φίλος μπορεί να γίνει πολύ χρήσιμος για την προσπάθεια αναγέννησης μας με την συμπλήρωση των 200 χρόνων από το πρώτο διαζύγιο μας απ’ αυτόν. Είμαστε αρκετά έξυπνοι; Θα δείξει.
