Είναι ένας από τους δημιουργικότερους καλλιτέχνες της πόλης. Ο Μέλανδρος Γκανάς, ο δημιουργικός εγκέφαλος πίσω από τις «Εκδόσεις του Κάμπου» και το «Ετουκού». Ένας μεγάλος γνώστης της κουλτούρας των κόμικς. Ο εκδότης και καλλιτεχνικός διευθυντής του LA Comics festival, με δραστήριο προφίλ και πρωτοπόρος σε πολλά φεστιβάλ, θα μας υποδεχθεί στο μοναδικό LA Comic Festival που θα ανοίξει τις πύλες του στη Λάρισα.
Τον Μέλανδρο τον συνάντησα για να κουβεντιάσουμε για κόμικς και όχι μόνο. ΄Ηθελα να δω πως βλέπει την τέχνη γενικότερα, τις πλευρές της καθημερινότητας που τον χαροποιούν στη Λάρισα αλλά και αυτά που σιχαίνεται. Ο Μέλανδρος είναι ένας πολυγυρισμένος άνθρωπος. Από την καριέρα του στο στρατό, που την άφησε για να αφοσιωθεί στα κόμικς, μέχρι τα ταξίδια του στη Ιορδανία και στη Κύπρο, ο Μέλανδρος ένα πράγμα έχει στο μυαλό του. Πως το κόμικ να διεισδύσει παντού.
Έχεις γυρίσει αρκετές περιοχές και έχεις γίνει κάτοικος σε αρκετά μέρη. Η Λάρισα τι είναι για εσένα;
Πράγματι έχω πάει σε πολλά μέρη. Και πάντα προσπαθούσα να γίνω κομμάτι της κοινωνίας. Μετά από όλα αυτά που έχω δει κατάλαβα, ότι η Λάρισα είναι μια ανεκτική πόλη που σε κάνει υπεύθυνο άνθρωπο γι αυτά που θα δείξεις και θα προσφέρεις με την δουλειά σου. Εγώ όταν ήρθα στη Λάρισα μετέφερα μια δουλειά που είχα κάνει αλλού και ειδικά στην Αθήνα, χωρίς να κάνω εκπτώσεις σε αυτό που ήθελα. Η αλήθεια όμως είναι ότι εγώ γαλουχήθηκα σε μια άλλη πόλη που ήταν ακόμη πιο ανεκτική και αυτή ήταν η Αθήνα. Τα πρώτα χρόνια για έναν άνθρωπο που ζει και εργάζεται στη Λάρισα, του προκαλεί ενθουσιασμό, αλλά παράλληλα και πολλές προστριβές. Αυτό σημαίνει ότι αν μένεις μόνο εδώ, αν μεγαλώνεις και αν δημιουργείς μόνο στη Λάρισα αυτές οι προστριβές μπορεί να γίνουν πολύ ψυχοφθόρες και να μην σε αφήσουν να δημιουργήσεις τελικά. Ευτυχώς για εμένα όταν τελειώνει η δουλειά μου στη Λάρισα, τους επόμενους 10 μήνες πρέπει να γυρίσω σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού με αποτέλεσμα να μην μπαίνω σε αυτό τον φαύλο κύκλο. Η Λάρισα έχει όμως ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Εδώ σε αυτή τη πόλη γίνονται τα μεγαλύτερα φεστιβάλ σε αναλογία με τον πληθυσμό της.
Τι θα άλλαζες συνεπώς στη Λάρισα ;
Καταρχάς πρέπει να πω ότι ή Λάρισα είναι πηγή πολιτισμού. Αυτό που προσπαθώ είναι να ρίξω βάρος στην εξωστρέφεια που πρέπει να ακολουθήσουν όλες οι πτυχές των τεχνών που παράγονται στη πόλη. Εγώ είμαι κατά επιλογή Λαρισαίος. Και αυτό το αγαπάω. Γι αυτό θέλω να αλλάξω πράγματα και νοοτροπίες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Αυτό που θα άλλαζα και θέλω να το πω αυτό είναι ότι πρέπει η κοινωνία της Λάρισας να καταλάβει ότι δεν πρέπει να συγχέεται η επαγγελματική καριέρα του καθενός με τον χαρακτήρα και τον άνθρωπο. Πρέπει οι Λαρισαίοι να βάλουν ένα φίλτρο. Όποιος λοιπόν καταλαβαίνει την τέχνη μας, θα πρέπει να σταματήσει να μας κρίνει από τους χαρακτήρες μας.
Πως αντιλαμβάνεσαι τον ρόλο του δήμο Λαρισαίων σε αυτό;
Το καλό σε αυτή τη πόλη είναι ότι ο δήμος Λαρισαίων και οι εκπρόσωποι του δήμου μου έχουν συμπεριφερθεί άψογα. Η προσέγγιση που έγινε ήταν καθαρή. Με βρήκαν ορισμένοι άνθρωποι του δήμου και ενδιαφέρθηκαν να μιλήσουμε για αυτό που κάνω. Τους άρεσε η δουλειά μου και έτσι η συνεργασία μας ξεκίνησε με πολύ καλούς όρους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση και το εκτιμώ είναι ότι ο δήμος Λαρισαίων, δεν επιχείρησε ποτέ να μου βάλει κανόνες στην τέχνη μου και στην δουλειά μου για να μου περιορίσει σε αυτό που κάνω. Με απλά λόγια με άφησαν ελεύθερο να δημιουργήσω και αυτό είναι σημαντικό για ένα καλλιτέχνη.
Πως ξεκίνησε την εμπλοκή σου με τα κόμικ;
Από μικρός είχα ένα ορισμένο ζήτημα και ήμουν υπερκινητικός. Οι γονείς μου λοιπόν το μεσημέρι για να μπορέσω να ησυχάσω μου παίρναν «Μίκυ Μάους» και έβλεπαν ότι με τα κόμικ εγώ ηρεμούσα. Διαβάζω κόμικς 35 χρόνια. Τώρα έχω δύο δωμάτια κόμικς και φτάνουν τα 25.000. Η χρόνια εμπειρία μου και η δουλειά μου με τα κείμενα των κόμικς μου έδωσαν τρομερές ιδέες. Η αλήθεια είναι ότι σημαντικό στα κόμικς είναι να γνωρίζεις καλά την «γλώσσα» των κόμικς. Κόμικς λοιπόν είναι ένας τρόπος να πεις μια ιστορία. Είθισται το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι σκιτσογράφοι αυτοί που δουλεύουν κόμικς. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και το φωτοκόμικ και το κολλάζ. Άρα το βασικό στα κόμικ είναι η ιστορία και το σενάριο. Είμαι σεναριογράφος και η ιστορίες είναι βασικός παράγοντας. Η τεχνική δουλειά και ο σχεδιασμός χρησιμοποιείται ανάλογα με το περιεχόμενο που θέλω να βγει.
Πόσο διεισδυτικό είναι το κόμικ στη κοινωνία;
Το κόμικ είναι εικόνα και η εικόνα διεισδύει εύκολα στο άνθρωπο. Μέσα από τα κόμικ που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, περνούν πολλά μηνύματα που πολλές φορές δεν τα καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά. Η γλώσσα των κόμικ είναι ισχυρή γι αυτό και πάντα χρησιμοποιούνται στα παιδιά κατά κύριο λόγο. Ναι είναι από τα πιο ισχυρές και πιο διεισδυτικές μορφές τέχνης.
Ρατσισμός…
Ήμουν αντιρατσιστής και αντιφασίστας πριν φύγω από την Ελλάδα και πάω στην Κύπρο. Πήγα στην Κύπρο όπου μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμάς και ένιωσα τόσο άβολα όταν με θεωρούσαν ξένο που δεν ήθελα καν να φανταστώ πως είναι να νιώθεις στ’ αλήθεια ξένος. Εκεί το ένιωσα αυτό καθώς μου μπαίνανε πολλές τρικλοποδιές επειδή δεν ήμουν Κύπριος. Έφυγα λοιπόν από εκεί και το σκεφτόμουν. Αν εγώ ένιωσα έτσι στην Κύπρο που μιλάνε Ελληνικά, πως μπορεί να νιώσει ένας Σύριος που έρχεται από πόλεμο στη Ελλάδα και δε θέλει καν να ζήσει σε αυτή τη χώρα; Καταλαβαίνω ότι ο απλός κόσμος, μπορεί από άγνοια, από καταπίεση και από άλλα πολλά να είναι ενάντια στους ξένους, αλλά εγώ έχω χρέος να προσπαθήσω να τους δείξω ότι έχουν λάθος. Από την άλλη ακόμη και σε ένα φασίστα θα προσπαθήσω πρώτα να του μιλήσω και μετά θα του επιτεθώ αν δεν καταλάβει ότι αυτό που κάνει είναι ότι χειρότερο και ότι πιο δολοφονικό.
Ζούμε σε ανήσυχους καιρούς. Φτώχεια δυστυχία, πόλεμοι και μετανάστευση. Ποιος ο ρόλος του καλλιτέχνη;
Ο ρόλος του είναι να προσπαθήσει να πείσει τους ανθρώπους γύρω του πως το πιο σημαντικό πράγμα από τη φτώχεια είναι να πεθαίνει ένα παιδί. Άρα φτώχεια δεν είναι να μην μπορείς να πάρεις το καλό το κινητό τηλέφωνο. Το πρόβλημα της φτώχειας δεν έχει πατρίδα. Η αλληλεγγύη είναι βασικός πυρήνας της ανθρωπιάς και της καλλιτεχνικής δράσης.
Η σχέση σου με τα λεφτά;
Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα λεφτά. Εγώ θέλω να προσφέρω σε αυτή την πόλη και να την φτιάξω έτσι όπου όταν θα γεράσω να μου αρέσει να μένω εδώ.
Μαθαίνω ότι κάτι καινούριο ετοιμάζεις και σχετίζεται με έναν πολυχώρο…
Αυτό είναι αλήθεια. Μέσα στον επόμενο μήνα θα είναι έτοιμος ένας πολυχώρος που θα το ονομάζω «Project Ιππόκαμπος» και θα βρίσκεται στην οδό Τζαβέλα και Ηπείρου γωνία. Πρόκειται για ένα κομιξάδικο που θα μετατραπεί σε ένα θερμοκήπιο καλλιτεχνικών ιδεών. Εκεί θα στεγάζεται όλες οι δράσεις μας, θα γίνονται μαθήματα και άλλα πολλά. Εκεί φιλοδοξώ μαζί με την ομάδα να ετοιμάσουμε την νέα γενιά κομιξάδων και την νέα γενιά καλλιτεχνών αυτή της πόλης.
