Είναι πολλοί αυτοί που με το ξέσπασμα του κορωνοϊού στις ΗΠΑ και τη στάση Τραμπ έσπευσαν να ξεγράψουν τον Αμερικανό πρόεδρο για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Ανάμεσά τους και ακριβοπληρωμένοι πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι όταν το 2016 έβαζα στοίχημα πως ο Τραμπ θα κέρδιζε τις εκλογές γελούσαν. Μέχρι το βράδυ των εκλογών.
Αυτό που δεν κατανοούν είναι πως ο Τραμπ έκανε την καλύτερη επιλογή από αυτές που είχε για τον εαυτό του. Προφανώς και πρόκειται για έναν κυνικό άνθρωπο ο οποίος κοιτάει μόνο το συμφέρον του. Δεν τον εξετάζουμε από ανθρώπινη σκοπιά αλλά μόνο από εκλογική. Και κάτω από αυτό το πρίσμα ο Τραμπ έκανε το μόνο που θα τον κρατούσε ζωντανό στο παιχνίδι της εκλογής. Εξηγούμαι.
Πρώτον, οι περισσότερες από τις πολιτείες που πλήττονται είναι «ασφαλείς» πολιτείες των Δημοκρατικών. Άρα ο Τραμπ δεν είχε καμία βλέψη (αφού όποιος υποψήφιος κερδίσει την κάθε πολιτεία ανεξάρτητα από τα ποσοστά του παίρνει όλους τους εκλέκτορες) και άμεσα δεν πρόκειται να έχει εκλογική ζημία (για έμμεση ζημία το συζητάμε). Μέσα στις 10 πρώτες πολιτείες σε κρούσματα υπάρχουν βέβαια τρεις οι οποίες θεωρούνται ως αμφίρροπες. Η Πενσυλβάνια με 20 εκλέκτορες, το Μισιγκαν με 16 και η Φλόριντα με 29. Από αυτές οι δύο πρώτες έχουν κυβερνήτη που πρόσκειται στο Δημοκρατικό κόμμα. Οπότε είναι πολύ εύκολο για τον Τράμπ και τον μηχανισμό του όταν και εάν χρειαστεί να προσωποποιήσει τις ευθύνες. Ίσως είναι και ο λόγος ή ένας από τους λόγους που αφήνει τις αποφάσεις στους κυβερνήτες.
Δεύτερον, γνωρίζει πολύ καλά πως κανένας πρόεδρος δεν επανεξελέγη εν μέσω οικονομικής ύφεσης. Η προκειμένη ύφεση όμως έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Δε μπορεί άμεσα να κατηγορηθεί η κυβέρνηση ως υπαίτια. Γι αυτό και ο Τραμπ έσπευσε από την αρχή να μιλήσει για κινεζικό ιό. Για να ρίξει τις ευθύνες εκεί. Οι Δημοκρατικοί από την άλλη έριξαν τις ευθύνες στον Τραμπ προσπαθώντας να τον κάνουν να πάρει απόφαση για γενικό lockdown, το οποίο εάν έπρατε θα ήταν σαν να πυροβολούσε τα πόδια του. Αυτό γιατί το παιχνίδι των εκλογών θα κριθεί στην οικονομία. Και αυτός θα ήτανε έμμεσα υπεύθυνος για την ύφεση καθώς θα είχε επιβάλλει το lockdown.
Ενώ αυτό που κάνει τώρα είναι να λέει συνεχώς πως θέλει να «ανοίξει» τη χώρα και πως δεν τον αφήνουν. Προφανώς και ξέρεις πως η χώρα θα πρέπει να παραμείνει κλειστή. Το μήνυμα όμως είναι αυτό. Και ποιοι δεν τον αφήνουν; Οι Δημοκρατικοί. Ποιον θα κατηγορήσουν οι συνεχώς αυξανόμενοι σε ιστορικά επίπεδα άνεργοι μετά από μήνες ανεργίας; Τον Τραμπ που λέει πως θέλει να τρέξει την οικονομία ή τους Δημοκρατικούς που θέλουν το lockdown; Βεβαίως οι Δημοκρατικοί μπορούν να το γυρίσουν σε επίπεδο προγράμματος πχ. στο πως εάν υπήρχε περισσότερο κοινωνικό κράτος οι άνεργοι δεν θα ήταν ξεκρέμαστοι – πατώντας σε μια πιο σοσιαλιστική τάση μερίδας του εκλογικού σώματος η οποία όμως φαίνεται να περιορίζεται κυρίως σε συγκεκριμένες ασφαλείς δημοκρατικές πολιτείες. Όμως αυτό δείχνει πως το παιχνίδι ακόμα παίζεται. Και αυτό είναι που προσπαθώ να πω. Όχι πως θα κερδίσει ο Τραμπ, όπως έλεγα στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές. Αλλά πως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει όπως πολλοί αναλυτές γράφουν.
Το 2016 υποτίμησαν τον Τραμπ όταν είχε την καλύτερη τοποθέτηση στην εκλογική αγορά με ένα σαφές μήνυμα («Make America Great Again»). Θυμάμαι πως ακόμα και το βράδυ των εκλογών πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων κορόιδευαν τον Τραμπ στο CNN. Τώρα κάνουν το ίδιο λάθος. Τον υποτιμούν. Πως μπορείς να υποτιμάς έναν άνθρωπό που σου έχει ήδη πάρει το σκαλπ μία φορά δίχως να το καταλάβεις; Ο Τραμπ δεν είναι τσακάλι να κόψει το πόδι που το κρατάει η αλυσίδα και να τραπεί σε φυγή. Θα πολεμήσει μέχρι τέλους. Ας σταματήσουν να τον υποτιμούν και ας σκεφτούν τη στρατηγική τους. Γιατί το 2016 ήταν, τουλάχιστον, αστεία και όπως φαίνεται μυαλό δεν έβαλαν.
