Γράφει η Μπέτυ Μαγρίζου
Ενάμισι μήνα πριν άγγιξε κι εμάς στην Ελλάδα ο ύπουλος αόρατος εχθρός. Στην αρχή τον αντιμετωπίσαμε με χιούμορ, ίσως για να ξορκίσουμε το κακό, εφηύραμε παιγνίδια και πάλι από ανάγκη να τον υποτιμήσουμε, κατακλυστήκαμε από πληροφορίες άλλοτε αληθινές άλλοτε ψεύτικες για να ενημερωθούμε , κάναμε ίσως υπερβολές εκθέτοντας, τα πρόσωπα μας στην νηπιακή ή εφηβική ηλικία, τα φαγητά μας κλπ και με όλα αυτά ‘’διασκεδάσαμε’’ την πρωτόγνωρα επιβεβλημένη καραντίνα μας.
Νοιώθουμε τυχεροί που δεν μας άγγιξε ο ιός… αλλά ας σκεφτούμε!
Πίσω από τις κλειστές πόρτες άνθρωποι άρχισαν να πεινούν. Τα συσσίτια για καιρό σταματημένα, τα εισοδήματα εμφανώς μειωμένα ή και μηδενισμένα έφεραν νοικοκυριά ήδη σε απόγνωση. Με χαρά άκουσα για προγράμματα συσσιτίων, που ανέλαβαν οι Περιφέρειες με κρατικά κονδύλια. Εστιατόρια θα αναλαμβάνουν να μαγειρεύουν και να παραδίδουν το μεσημέρι δυο μερίδες φαγητό (μεσημεριανό και βραδινό) σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Μια πολύ σημαντική κρατική πρωτοβουλία, που σίγουρα θα κληθούμε να στηρίξουμε και με δικές μας ενέργειες.
Ας έχουμε τις κεραίες μας και την ευαισθησία μας ενεργές !
Και ας προσέχουμε μένοντας σπίτι ώστε στο τέλος αυτού του κακού να μην μετρήσουμε απουσίες !
