Τι ωραία που ανοίξανε οι δρόμοι! Άνω κάτω έκανα την τροχαία, το 100, τον δήμο, για να πάω Αθήνα που είχα κάτι δουλειές. Οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν διφορούμενες. Στην τροχαία μου είπανε να κάνω μια υπεύθυνη δήλωση, να έχω το Ε1 και αν ήμουν τυχερή και έπεφτα σε καλό αστυνομικό δεν θα με έγραφε. Μάλιστα λέω. Πάρε και στο 100 μου είπε ο υπάλληλος της τροχαίας να ενημερώσεις. Πήρα. Εκεί μου είπαν ότι δεν χρειάζεται υπεύθυνη δήλωση μόνο το Ε1 και ο Θεός βοηθός. Μου είπανε να πάρω στην δήμο. Εκεί μου είπανε να μην μετακινηθώ και τι αν το σπίτι μου το έχουνε διαρρήξει, δεν μπορώ να πάω. Μάλιστα. Σουπαμούπεσμανταλάκια.
Εγώ πήγα και γύρισα και κανείς δεν με σταμάτησε, τα περιπολικά υπήρχανε σαν διακοσμητικό στοιχείο σε κάθε σταθμό διοδίων, οι αστυνομικοί μπουκώνανε αναλόγως με το fast food της περιοχής, από τυρόπιτες μέχρι Goodys και Mac Donald’s. Πήγα Αθήνα. Ο κόσμος εκεί φοβισμένος. Στα σπίτια μαντρωμένος. Πήγα να παραγγείλω sushi που μου έλειψε πολύ και μου βγήκανε σούπερ μάρκετ, περίπτερα, κάβες στο e-food. Πήγα βόλτα εκεί στην πλατεία Βαρνάβα που είναι δίπλα μου να δω τι γίνεται, καμία 50αριά άτομα max. Στον δρόμο να συνάντησα πέντε αυτοκίνητα στις 20:00 το βράδυ και καμία 1δεκαριά άτομα στον πιο κεντρικό δρόμο της περιοχής. Όχι αγάπη αυτό είναι το σωστό. Τα μαγαζιά δουλεύουν με πλέξι glass όσο κάνουνε το γνωστό πλέον «ντελίβερι» και φυσικά δεν σερβίρουν αλκοόλ. Μόνο καφέδες, τσάι και τα λοιπά. Δεν σε βάζουν μέσα αλλά στο δίνουν από ειδικά διαμορφωμένο παράθυρο. Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις πάντα των «έξυπνων» που λειτουργούν εντελώς αντίθετα…
Βλέπω πως θεωρούνται και «αδικημένοι» και «ριγμένοι» οι συγκεκριμένοι και ζητάνε και τα ρέστα από τον αρμόδιο υπουργό. Γιατί; Γιατί πάνε περιπολικά και τους μαζεύουν εφόσον δεν δέχονται την λέξη απαγόρευση και κοπανάνε πάνω στην νομοθεσία σαν μύγες που πέφτουν σε καντράν αυτοκινήτου. Καθώς δεν φτάνει που ανοίξανε ευθαρσώς για take away στο τέλος της καραντίνας, που δεν μας στηρίξανε στις δύσκολες μέρες αλλά περιμένανε σαν κόνδορες πάνω από τα πτώματα της εστίασης για να τα αρπάξουν από τον κόσμο. Και φυσικά ο νόμος τους προστατεύει και τους χειροκροτάμε κιόλας που πάμε και συνωστιζόμαστε πίνοντας cocktails σε πλαστικό του καφέ με ml ποτού και το πληρώνουμε 5€ η 6€ γιατί μας προσφέρουν την τοποθεσία τους. Πάρε χρυσέ μου το πλαστικό το γκράντε αυτό των πολλών χρήσεων και «φτιάξε με» την άμοιρη… Να αισθανθώ μπούτ. Στις καρέκλες δε που στήσανε γενικά ανά την Ελλάδα; Αν υπήρχε ζήτημα να καθίσει ο πελάτης δεν θα προλάβαινε γιατί πλέον είναι τόσοι πολλοί καλέ οι ιδιοκτήτες καφέ μπαρ, συνιδιοκτήτες, επενδυτές, χορηγοί που σε κάνει να αισθάνεσαι κανένας τριτοδεύτερος αν δεν έχεις κάποια από τις παραπάνω ιδιότητες.
Είχα πει και εγώ να ανοίξω κάποια στιγμή μαγαζί στην πόλη μου την Λάρισα, αλλά με τα μυαλά που κουβαλάω, άπατο θα πήγαινε… Τι να πεις ωστόσο… Έχει δίκιο ο επιχειρηματίας που δεν τον νοιάζει αν οι υπόλοιποι του κλάδου του είναι κλειστοί και πάνε με τον νόμο και τις εντολές του κράτους. Που δεν τον ενδιαφέρει να τηρήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να σε προστατέψει από τον Covid19 αφού θεωρεί απαραίτητη και αναγκαία την λειτουργία του για σένα. Σου λέει, είναι ατομική η ευθύνη σου αγαπημένε μου πελάτη και θα σε εξυπηρετήσω όπως μπορώ γιατί… Εγώ για σένα το κάνω. Για να αισθανθείς ελεύθερος και να διασκεδάσεις. Στο παγκάκι λοιπόν…. Και όχι τίποτα άλλο δεν έχει στην Αθήνα ούτε στην Λάρισα το Minas το ωραίο το παγκάκι το σωστό που είχε φτιάξει ο αείμνηστος και κοσμούν την παραλία της Μυκόνου, να πάω να στρωθώ με το Versace το φόρεμα και το Chanel το γοβάκι μου και να δείχνουν ωραία πάνω στην λευκή την τσιμεντοκονία..!
