Ακόμη σε διακοπές είμαι και πλέον επιλέγω προορισμούς εκτός Covid εμβέλειας με την Κατρίνα και έχω βρεθεί με τα Balenciaga σανδάλια μου να τρέχω στα κατσάβραχα του Καστελόριζου, μπας και βρούμε κανένα bar ανοιχτό για να πιούμε κανένα ποτό μετά τις 00:00! Τι καλοκαίρι είναι αυτό και πάλι θα το πω, τουλάχιστον τον χειμώνα με την μετακίνηση τον Μάρτη έβγαινα για τρέξιμο (και καλά) με τα Louis αθλητικά μου και φορούσα το Adidas συνολάκι της Rita Ora και έβγαζα το άχτι μου!
Έχε χάρη που μας έφερε το καινούριο αμόρε της Κατρίνα με το ελικόπτερο, γνωστός πρώην δημοσιογράφος με δύο κόρες που δηλώνει ότι έχει χρεοκοπήσει και μάλλον το χρήμα έχει πατικωθεί στο στρώμα σαν των γιαγιάδων και οι καψοϋπάλληλοι της εταιρίας του απλήρωτοι για μήνες… Κατά τα άλλα, πρώην ζεν πρεμιέ, με ζωή πλουσιοπάροχη και την πρώην ξυλοφορτωμένη και αυτός είναι ο λόγος που ήρθα περισσότερο μην ρίξει στην κολλητή μου καμία ξανάστροφη και παραμονεύω δίπλα με την σιδερογροθιά από λίρες που φοράω να του κάνει την μούρη κρέας!! Καινούριο το αίσθημα μην με βάζετε να πω παραπάνω πράγματα και έχω ήδη εκτεθεί!
Και εκεί που περπατάω μέσα στην ταλαιπωρία και αναθεματίζω την ώρα και την στιγμή που ακολούθησα την αλλοπαρμένη να και το παράνομο ζευγάρι από το αγαπημένο L.A!!! Που χαθήκανε τα νησιά και είναι δυνατόν να πέσουνε πάνω μου;;; Τους βλέπω να έρχονται από μακριά παίρνω απότομα στροφή για αριστερά, γίνομαι χαλκομανία σε τοίχο, καθώς δεν ξέρω καλά το μέρος, δεν κόβω καλά τις αποστάσεις, και δεν είμαι για πλαστική στην μύτη και μόνο που το σκέφτομαι πονάω οικτρά !!!
Άλλος από εκεί ο κύριος που έχει φεσώσει όλη την πόλη και θέλει και ρομαντζάδες με αιθέρια (λέμε τώρα) ύπαρξη με έντονη επιρροή στα κοινά και πάλι δεν θυμάμαι ακριβώς δεν θα επέλθω σε λεπτομέρειες καταλαβαίνετε την θέση μου…
Τέλοσπαντων, όλα αυτά μου θυμίζουν μια ταινία με τον Κωσνταντάρα που κυνηγούσε τον Μπάρκουλη που υποτίθεται πως ενώ κοιτούσε ανάποδα τα χορταράκια, πουλούσε σε νησί, μπορεί και την Ύδρα αν θυμάμαι καλά, παγωτά και έπεσε εκεί ένα τρελό κυνηγητό και φάσκελο συνοδευόμενο με φάπα δίχως αύριο και σκέφτομαι τελικά πως λαμόγια υπάρχουνε και θα υπάρχουνε πάντα, όλων των ειδών και παντού!
Έτσι είναι και δυστυχώς υπάρχουν γύρω μας και είναι και πολλοί και σκόρπιοι !! Αλλά δεν θα γκρινιάζω όπως άλλες φορές και δεν θα δώσω σημασία γιατί πλέον έχουνε αλλάξει πολλά που δεν λέω κάτι παραπάνω προς τι παρόν γιατί πιστευτώ στο μάτι μπούτ! Απλά έχω ταυτιστεί με μια λεζάντα άλλης ελληνικής ταινίας… Κάτι που με τσουρουφλάει και πάντα ήθελα… Κάτι να καίει…
