Στην Ουάσινγκτον, η νέα υπουργός οικονομίας των ΗΠΑ Τζάνετ Γιέλεν σχεδιάζει να φορολογούνται οι θερμοκηπικοί ρύποι με 40$/τόνο, και η τιμή αυτή να αυξάνει κατά 5% τον χρόνο.
Στην Άγκυρα, η αντιπρόεδρος της ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος Οζλέμ Ζανγκίν παρουσιάζει τον νέο τουρκικό νόμο για τα δικαιώματα των ζώων, που προβλέπει πως όλα τα ζώα θεωρούνται πια «έμβια όντα» (από «αγαθά» που ήταν προηγουμένως) και είναι φορείς δικαιωμάτων.
Στο Εδιμβούργο, η υπουργός Μαίρη Γκούζον ανακοινώνει πως όλα τα σφαγεία υποχρεώνονται να εγκαταστήσουν κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης (CCTV) και να μαγνητοσκοπούν τις δραστηριότητές τους. Το μαγνητοσκοπημένο υλικό θα φυλάσσεται επί 90 ημέρες, για να μπορούν να το αξιοποιούν κατά βούληση οι ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Τέλος, στο Λος Άντζελες, ο διευθύνων σύμβουλος της Μακ Ντόναλντ Κρις Κεμπσίνσκι αποκαλύπτει πως το 2021 το νέο μπέργκερ της γνωστής αλυσίδας ταχυφαγείων θα είναι φυτικό!
Όλα τα παραπάνω, είναι ειδήσεις του Νοεμβρίου. Μοιάζουν άσχετες μεταξύ τους, αλλά δείχνουν πόσο άσχημα είναι τα πράγματα για την κτηνοτροφία.
Εάν, ας πούμε, η τιμολόγηση των θερμοκηπικών ρύπων φτάσει τα 100 ευρώ/τόνο (που είναι μια πολύ μετριοπαθής κοστολόγηση), η τιμή στο βοδινό και στο αρνίσιο κρέας θα διπλασιαστεί, που σημαίνει πολύ απλά πως οι σχετικοί κλάδοι θα καταρρεύσουν.
Εάν η έννοια των δικαιωμάτων των ζώων αρχίζει με εφαρμόζεται στα σοβαρά για όλα τα ζώα (ακόμα και τα ζώα της φάρμας ή τα άγρια ζώα), η παραγωγικότητα της βιομηχανικής κτηνοτροφίας τινάζει τα πέταλα.
Εάν συνεχίσουν να διαρρέουν οι εικόνες από τα όσα αποτρόπαια συμβαίνουν στα σφαγεία, η κτηνοτροφία θα βρεθεί υπόλογος για υπέρμετρη και αχρείαστη μοχθηρία (όπως ακριβώς συνέβη με τη γουνοποιία, που καταργείται στη μια χώρα μετά την άλλη).
Εάν επαληθευτεί η επέλαση των φυτικών υποκατάστατων κρέατος και γαλακτοκομικών (σύμφωνα με την Μπέρκλεϊς ο τζίρος του κλάδου θα υπερδεκαπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία), τα ζωικά τρόφιμα θα φαντάζουν όλο και πιο αχρείαστα.
Η κατάρρευση της κτηνοτροφίας θα έπρεπε να είναι ήδη εδώ, αλλά ο κλάδος είναι ακόμα ισχυρός και παίζει καλή άμυνα:
-Τιμολογείται χαριστικά (χωρίς να υπολογίζεται το περιβαλλοντικό ή το υγειονομικό κόστος των προϊόντων του).
-Υπονομεύει τα δικαιώματα των ζώων, στο όνομα της βιωσιμότητάς του (π.χ. εάν σε ένα χώρο ζουν πέντε κοτόπουλα σε μια έκταση όσο ένα φύλλο Α4, στην ΕΕ αυτά θεωρούνται «ελευθέρας βοσκής»).
-Διατηρεί μια αξιοπρεπή μυστικοπάθεια στις εργασίες του (π.χ. στον Καναδά κάταφερε να τεθεί εκτός νόμου η κρυφή κινηματογράφηση όσων συμβαίνουν στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις) και
-Αποκρούει ακόμα τα φυτικά τρόφιμα (π.χ. το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απαγόρεψε πριν μερικά χρόνια στα φυτικά υποκατάστατα γαλακτοκομικών προϊόντων να αποκαλούνται «γάλα», «γιαούρτι» ή «τυρί»).
Αλλά αυτά είναι Πύρρειες Νίκες. Η τάση είναι σαφής. Κινούμαστε προς την τιμολόγηση της ρύπανσης, όχι προς την… επιδότησή της. Προς την νομική θεώρηση όλων των ζώων ως νομικών προσωπικοτήτων, όχι ως… αντικειμένων. Προς τη διαφάνεια και τη δημοσιότητα, όχι προς τη… στεγανοποίηση της πληροφορίας και τη μυστικοπάθεια. Προς την ανάπτυξη όλο και πιο αξιόπιστων, εύγευστων, φτηνών και προσβάσιμων φυτικών, όχι ζωικών, προϊόντων.
Μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, η οικονομία, η τεχνολογία, η πολιτική και η δημοσιογραφία έκαναν απότομη στροφή, και κινούνται πια σε τροχιά σύγκρουσης με την κτηνοτροφία.
Την επόμενη δεκαετία θα κεντράρουν στον στόχο και θα πατήσουν γκάζι. Η κτηνοτροφία θα ισοπεδωθεί πριν περάσει μια γενιά, και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό.
