Λευτέρης Ξανθόπουλος: «Warum? και άλλες ιστορίες»
To τελευταίο έργο ενός σημαντικού δημιουργού που έφυγε πρόωρα από κοντά μας. Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος στο βιβλίο του με τίτλο «Warum? και άλλες ιστορίες», αφηγήθηκε χριστουγεννιάτικες ιστορίες για τις κρύες νύχτες του χειμώνα δίπλα στη φωτιά́, για τις εποχές που φεύγουν απαράλλαχτα κάθε φορά, μαζί με όλα τα ανείπωτα, τα αναπάντεχα, τα ανιστόρητα και τα θαυμαστά του κόσμου τούτου, που βρίσκονται μαζεμένα και φωλιάζουν σε αυτές τις μοναδικές, τις ανυπόκριτες γιορτινές ημέρες.
«Να πω ότι αγαπώ πάρα πολύ τα Χριστούγεννα είναι μάλλον περιττό, νομίζω ότι αυτό φαίνεται. Να πω ότι όλο τον χρόνο περιμένω πότε να έρθουν οι άγιες αυτές ημέρες με το λιγότερο φως και τη σκοτεινότερη νύχτα, και αυτό κάποιοι καλοθελητές μαρτυριάρηδες το έχουν αποκαλύψει από καιρό και το γνωρίζει ο πολύς ο κόσμος. Να πω, τέλος, ότι την περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς συμβαίνουν τα πιο τρελά, τα πιο ακατονόμαστα πράγματα στην πόλη και στην εξοχή…»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Μεσημέρι Χριστουγέννων στο κέντρο της πόλης και ο άντρας με τα σκούρα γυαλιά βγαίνει από τη Μερτσέντες, βοηθά το παιδί να σταθεί στα πόδια του, το χτυπά στην πλάτη και του λέει: «Ίσα το κορμί σου, ρε μάγκα, τι σόι άντρας είσαι;»
Βράδυ στην κάμαρή του, ο ποιητής του βουνού και της στάνης Κώστας Κρυστάλλης, καθώς γράφει σκυμμένος επάνω από το φτηνό χαρτί του τυπογραφείου, έχει την πρώτη του άγρια αιμόπτυση.
Προς το τέλος του δείπνου στην Εκάλη, η Σοφία ρωτάει τον Τάσο με παράπονο: «Μήπως μου χρωστάς κάτι από τότε;»
Μετά το μεθύσι στην ταβέρνα, ο Γιώργος ο τρελός γίνεται ταύρος ασυγκράτητος και ορμά στους βασανιστές του σαν αστροπελέκι.
Σ’ ένα μικρό ψαροχώρι, ένα παιδί μπαίνει στη θάλασσα ως το γόνατο. Βελόνες το τρυπούν, το κρύο νερό το τσιμπάει. Ένα δελφίνι βουτάει, χάνεται για λίγο και ανεβαίνει από την υγρή φάτνη της θάλασσας κουβαλώντας το μικρό του…
Τρυφερές ιστορίες, διηγήματα ευαισθησίας, από έναν λογοτέχνη που είχε να δώσει πολλά.
Πέτερ Μπεκ: «Μισθοφόροι του χρήματος»
Ελβετός συγγραφέας Πέτερ Μπεκ, αριστοτέχνης του σασπένς, συνδυάζοντας τις ψυχολογικές και οικονομικές του γνώσεις, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό με ένα εκρηκτικό μυθιστόρημα: «Μισθοφόροι του χρήματος».
Οι νεκροί πελάτες βλάπτουν τις δουλειές. Ένα διεθνές οικονομικό θρίλερ γεμάτο δράση και ένταση.
Πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι μια απρόβλεπτη, μοντέρνα και πιο ανθρώπινη εκδοχή του Τζέιμς Μποντ.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο θάνατος ενός σεΐχη, τον οποίο βρίσκουν απανθρακωμένο στα βουνά της Ελβετίας, φέρνει αμέσως την αναστάτωση στις διακριτικές δραστηριότητες μιας εγχώριας ιδιωτικής τράπεζας. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς, γιατί οι αραβικές επενδύσεις σε πυρηνικά εργοστάσια έχουν πλέον κινήσει, μεταξύ άλλων, και το ενδιαφέρον της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ.
Ο Τομ Βίντερ, υπεύθυνος ασφαλείας στη συγκεκριμένη τράπεζα, αποφασίζει να ακολουθήσει τα ίχνη του χρήματος, που τον οδηγούν στο Κάιρο, στο Μπέργκεν, στη Βοστόνη και πίσω στην Ελβετία. Ψύχραιμος, λιγομίλητος και με δηκτικό χιούμορ, ο Τομ Βίντερ προσπαθεί μαζί με τη Φάτιμα, μια ελκυστική όσο και μυστηριώδη Αιγύπτια επιχειρηματία, να διασχίσει την επικίνδυνη, αιματηρή ζούγκλα της δολοπλοκίας.
Όμως τα εκρηκτικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν θα μετατρέψουν σύντομα και τους ίδιους σε θηράματα.
Το «Μισθοφόροι του χρήματος» είναι ένα διεθνές οικονομικό θρίλερ γεμάτο δράση και ένταση, ένα μυθιστόρημα με ιλιγγιώδη ρυθμό και συνεχείς ανατροπές. Ο Πέτερ Μπεκ, συνταιριάζοντας ποικίλες αποχρώσεις του σύγχρονου νουάρ, αιχμαλωτίζει την αμέριστη προσοχή μας ως την τελευταία αράδα.
Τη μετάφραση από τα γερμανικά υπογράφει η Δέσποινα Κανελλοπούλου.
Μαριλένα Παπαϊωάννου: «Ένα πιάτο λιγότερο»
Η Μαριλένα Παπαϊωάννου στο νέο της βιβλίο, με τίτλο «Ένα πιάτο λιγότερο, αφηγείται μια ιστορία ατομικού και συλλογικού πένθους, μια περιπέτεια αναζήτησης που διαδραματίζεται τον Ιούλιο του ’65 στη Σαντορίνη, με φόντο τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ένα μυθιστόρημα που φέρνει τους ήρωες αντιμέτωπους με ανομολόγητες ιστορίες κι αισθήματα του παρελθόντος.
Ένα μυθιστόρημα για όλα όσα δεν χωρούν σε λέξεις. Με φόντο τα Ιουλιανά του 1965, η Μαριλένα Παπαϊωάννου «ανασκάπτει» το μυστήριο του θανάτου ενός νέου άντρα στη Σαντορίνη, την ιστορία μιας οικογένειας, τις ανομολόγητες αλήθειες τεσσάρων γυναικών.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στις 14 Ιουλίου του 1965, μια μέρα προτού παραιτηθεί ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, στο Ημεροβίγλι της Σαντορίνης ο νεαρός Σαράντης Καγιαλής γλιστρά σε μια σκαμμένη τρύπα, πέφτει προς τα πίσω με το κεφάλι και μένει στον τόπο. Την προηγουμένη, το συνεργείο των εργατών με το οποίο δουλεύει έχει τυχαία ανακαλύψει, σε λίγα μόλις μέτρα βάθος, μια αρχαία επιτύμβια στήλη. Ο θάνατός του θα βυθίσει σε πένθος δύο οικογένειες.
Τέσσερις γυναίκες που τον αγάπησαν βαθιά –η μάνα του, η αδερφή του, η γυναίκα του και μια πρώην πουτάνα–, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το χαμό του, θα βρεθούν ξαφνικά να ψάχνουν στοιχεία για μια δεύτερη στήλη που είναι κρυμμένη στο νησί από την εποχή του Πολέμου. Και με φόντο τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, θα μπλεχτούν –εκούσια αλλά με σχετική άγνοια κινδύνου–σε μια περιπέτεια αναζήτησης, που θα τις φέρει αντιμέτωπες με ανομολόγητες ιστορίες κι αισθήματα του παρελθόντος.
Αντόνιο Μορέσκο: «Το τραγούδι των δέντρων»
Ο Αντόνιο Μορέσκο συγκαταλέγεται στους κορυφαίους συγγραφείς της Ιταλίας και της Ευρώπης. Είναι ένας λογοτέχνης που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον στον κόσμο. Μετά την επιτυχία του σύντομου μυθιστορήματός του «Το φωτάκι» (2019) επανέρχεται με το πιο πρόσφατο έργο του «Το τραγούδι των δέντρων», για να μας συγκινήσει και να μας προβληματίσει.
Άνθρωπος και φύση στον καιρό της πανδημίας. Στην περίοδο της καραντίνας, ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του, τη Μάντοβα, όπου πέρασε την παιδική και εφηβική του ηλικία, το μαύρο κουτί της ζωής του. Εκεί, είναι πλέον εγκλωβισμένος και ολομόναχος.
Οι μοναδικές έξοδοι, που κάπως κρυφά επιτρέπει στον εαυτό του είναι οι μεγάλοι νυχτερινοί περίπατοι. Τυλιγμένος στη βαθιά σιωπή μιας πόλης μεταμορφωμένης, σχεδόν μεταφυσικής, εντυπωσιάζεται από την εκρηκτική δύναμη ορισμένων φυτών και δέντρων τα οποία μεγαλώνουν σε εχθρικά μέρη: στα διάκενα του τσιμέντου, ανάμεσα στους τοίχους ή στις πέτρες ενός σπιτιού…
Ένα πυκνό κείμενο υβριδικής υφής που απελευθερώνει, σε μια μονάχα αφηγηματική ροή, τη βιωμένη μαρτυρία, την υπερβατική αυτοβιογραφία, τη λυρική εγκατάλειψη, τη δραματουργία, την αλληγορία, το τραγούδι, το όνειρο, τη φαντασία, την επινόηση. Το σύντομο αυτό βιβλίο συνιστά μια συγκινητική έκκληση να πραγματοποιήσουμε μια μετάβαση επιπέδων και είδους, να οδηγηθούμε σε μια μεταμόρφωση.
Θεωρούμενος από πολλές πλευρές ως ο πιο σημαντικός εν ζωή Ιταλός συγγραφέας, ο Αντόνιο Μορέσκο μας παραδίδει ένα υποβλητικό έργο που πραγματεύεται τη σχέση ενός ανθρώπου με τη φύση των δέντρων και αποκαλύπτει πολλά για την αλλόκοτη εποχή μας.
Τη μετάφραση από τα ιταλικά υπογράφει η Μαρία Φραγκούλη.
Ζοζέ Σαραμάγκου: «Η χρονιά θανάτου του Ρικάρντο Ρέις»
Ένα από τα αριστουργήματα του δημοφιλούς νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου κυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε νέα έκδοση και μετάφραση της Αθηνάς Ψυλλιά από τα πορτογαλικά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Ρικάρντο Ρέις, ποιητής και γιατρός, ύστερα από πολυετή αυτοεξορία στη Βραζιλία επιστρέφει στην πατρίδα του. Η Λισαβόνα είναι μουντή και άχρωμη, φαντάζει χιμαιρική. Ο ίδιος, αντί να δέχεται ασθενείς, περιπλανιέται με τις ώρες στους δρόμους της πόλης. Λαχταρά την άπιαστη Μαρσέντα, μια δεσποινίδα της οποίας το αριστερό χέρι έχει μυστηριωδώς παραλύσει, αλλά είναι η Λίντια αυτή που μοιράζεται μαζί του το κρεβάτι, η καμαριέρα του ξενοδοχείου όπου έχει καταλύσει.
Ώσπου τον επισκέπτεται ένας παλιός του φίλος, ο Φερνάντο Πεσσόα, φορώντας ακόμη το κοστούμι με το οποίο είχε ταφεί μερικές εβδομάδες νωρίτερα.
Βρισκόμαστε στην αυγή του 1936, μιας νέας χρονιάς, που είναι και η πραγματική πρωταγωνίστρια αυτού του μυθιστορήματος. Διότι, εν τω μεταξύ, γράφεται και η ιστορία της εποχής, με την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Πορτογαλία, αλλά και τη μάχη της ασταθούς δημοκρατίας στην Ισπανία.
Ο Ρέις, ένας από τους ετερώνυμους του Πεσσόα, θα μπει στον πειρασμό να ζήσει και να δράσει, θα παραμείνει όμως θεατής του κόσμου…
«Η Χρονιά θανάτου του Ρικάρντο Ρέις», που εκδόθηκε το 1984, είναι ένα από τα κορυφαία σημεία της λογοτεχνικής παραγωγής του Σαραμάγκου.
Τυπικά, η δράση του μυθιστορήματος εξελίσσεται στη Λισαβόνα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, το έτος 1936, διαθέτει όμως μια ατμόσφαιρα φανταστικού την οποία ανακινεί με ανυπέρβλητο τρόπο. Αυτή η ατμόσφαιρα τονίζεται από τις επανειλημμένες επισκέψεις του θανόντα ποιητή Φερνάντο Πεσσόα στο σπίτι του κεντρικού ήρωα (προϊόν κι αυτός της λογοτεχνικής παραγωγής του Πεσσόα) και των συζητήσεών τους σχετικά με τους περιορισμούς της ανθρώπινης ύπαρξης […].
Με την πολυδιάστατη μυθιστορηματική τέχνη που δημιούργησε πεισματικά, ο Σαραμάγκου καταλαμβάνει περίοπτη θέση. Μέσα στη δική του καλλιτεχνική ανεξαρτησία, ο Σαραμάγκου ανακαλεί μια παράδοση η οποία, κατά κάποιο τρόπο, στο σημερινό πλαίσιο, μπορεί να ταξινομηθεί ως ριζοσπαστική.
«Το λογοτεχνικό έργο του Σαραμάγκου, παρουσιάζεται ως μια σειρά σχεδίων όπου το ένα σχεδόν αποδοκιμάζει το άλλο, όλα όμως αντιπροσωπεύουν νέες απόπειρες προσέγγισης της φευγαλέας πραγματικότητας», είχε αναφέρει η Σουηδική Ακαδημία, μεταξύ άλλων, στο σκεπτικό της βράβευσής τoυ με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998.
Ράγκναρ Γιόνασον: «Το σκοτάδι»
Ένα πρωτότυπο, καθηλωτικό νουάρ μυθιστόρημα από το νέο αστέρι της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας: Ράκγναρ Γιόνασον.
Ο νέος μεγάλος αστέρας της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας, με το βιβλίο του «Το σκοτάδι», το πρώτο μιας σειράς νουάρ μυθιστορημάτων, συστήνεται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Ο Ισλανδός συγγραφέας Ράγκναρ Γιόνασον, με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει το ενάμισι εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως, θεωρείται ευρέως ο πιο σημαντικός συγγραφέας που έχει αναδείξει η σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια.
Η ηρωίδα του βιβλίου, η Χούλντα Χερμανσντότιρ, έχει συναρπάσει τον Ίαν Ράνκιν: «Το τέλος του μυθιστορήματος μου έκοψε στ’ αλήθεια την ανάσα, κι όπως υποψιάζεστε, αυτό πλέον δεν μου συμβαίνει συχνά. Ήταν μια απίστευτη έκπληξη, την οποία δεν μπόρεσα να προβλέψω. Η Χούλντα είναι μια φανταστική, τρισδιάστατη ηρωίδα και θέλω να διαβάσω κι άλλα γι’ αυτήν».
Η Ίρσα Σιγκουρδαρντότιρ έχει αποφανθεί: «Το Σκοτάδι είναι ένα αυθεντικό αριστούργημα της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας».
Οι βρετανικοί Times έχουν συμπεριλάβει το βιβλίο στα 100 καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα από το 1945, ενώ σύντομα θα γίνει και τηλεοπτική σειρά.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το πτώμα μιας νεαρής Ρωσίδας εντοπίζεται σε μια ερημική γωνιά της Ισλανδίας. Η αστυνομία καταλήγει στο συμπέρασμα πως πρόκειται για αυτοκτονία και κλείνει αθόρυβα την υπόθεση. Έναν χρόνο αργότερα, η 64χρονη επιθεωρήτρια Χούλντα Χερμανσντότιρ εξαναγκάζεται σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Έχει όμως δυο βδομάδες καιρό για να επιλέξει ποια παλιά ιστορία θα ανακινήσει. Γρήγορα θυμάται εκείνη τη μετανάστρια, που είδε τις ελπίδες της για μια καινούργια αρχή να ξεβράζονται στις ακτές αυτής της άγνωστης χώρας.
Η Χούλντα, πεπεισμένη ότι η γυναίκα δολοφονήθηκε, ανοίγει ξανά την ξεχασμένη υπόθεση. Ωστόσο, κανένας δεν της λέει όλη την αλήθεια…
Η ώριμη επιθεωρήτρια Χούλντα Χερμανσντότιρ, κόντρα σε όλους και όλα, θα αναλάβει την υπόθεση…
Τη μετάφραση από τα ισλανδικά υπογράφει η Βίκυ Αλυσσανδράκη.
