Τώρα φταίω εγώ που έχω γίνει έξαλλη; Όχι φταίω;; Μας λένε επανειλημμένα οι καταστηματάρχες, “η εστίαση πονάει, η εστίαση τι φταίει , η εστίαση πεθαίνει”. Τώρα βγάλανε και moto “η εστίαση εστιάζει στον άνθρωπο”; Εγώ ξέρω ότι αυτές τις μέρες είδαμε ένα ακόμα πρόσωπο της εστίασης. Στην πόλη μας εννοείται γιατί κάναμε όπως πάντα την διαφορά και σε αυτό με ελάχιστες εξαιρέσεις να το τονίσω! Και θα πω γιατί είμαι έξω φρενών αμέσως!
Αφού λοιπόν μας μάζεψαν και μας στρίμωξαν τις εποχές τις καραντίνας για το καλό μας καλέ να πιούμε ποτό σε πλαστικό και να μας το χρεώσουν όσο το κανονικό γιατί και αυτοί έχουνε έξοδα καταλαβαίνεις.! Αφού τόσα χρόνια είμαστε δίπλα τους να τους καταθέτουμε τους μισθούς μας, τα δώρα μας, τα γενέθλια μας, την χαρά μας, την λύπη μας και τους κάναμε φίλους μας, κληθήκανε στην πιο δύσκολη στιγμή να μας σταθούν.
Πως;
Να στολίσουνε τα μαγαζιά τους και να μας προσφέρουν έστω την οπτική χαρά των Χριστουγέννων αφού και εμείς ζοριζόμαστε στο σπίτι αυτές τις μέρες που ξεφαντώναμε μέχρι το πρωί ! Να περνάνε τα παιδάκια απ’ έξω από τις πιο κεντρικές οδούς και γωνίες που είναι κατειλημμένες από καφέ και μπαρ και να βλέπουνε λαμπάκια και χρώματα. Να αισθάνεται ο άνθρωπος ότι τον στηρίζει και δεν τον βλέπει απλά σαν πελάτη. Να γιορτάσουμε όλοι μαζί έστω και βουβά. Γιατί αν όχι εγώ και εσύ, ο συνάνθρωπος σου δεν έχει να πάρει την γαλοπούλα να την γεμίσει με κάστανα και ρύζι, ούτε να πιει ένα ποτήρι κρασί όπως στις προηγούμενες γιορτές και η χαρά είναι η βόλτα στην πόλη να ξεχάσει την πείνα και την απογοήτευση. Γιατί βγάζω έξω το παιδί μου και το κάνω βόλτες να δει την στολισμένη πόλη αφού ούτε δέντρο κατάφερα να στολίσω φέτος. Γιατί θα σταματήσω σε εσένα που είσαι ανοιχτός και έχεις στολίσει να πάρω μια ζεστή σοκολάτα και να σταθώ για λίγο να χαζέψω πριν χαζέψω στους τέσσερις τοίχους! Και εσύ εστίαση φρόντισες να είναι το κέντρο της πόλης πιο καταθλιπτικό και μίζερο από ποτέ.
Η μόνη πόλη που έμεινε έτσι, αστόλιστη. Η πόλη του καφέ και της διασκέδασης.
Εγώ για σένα έχτισα ένα τοιχάκι στο μαγαζί σου. Εσύ για μένα δεν άναψες ένα λαμπάκι… Δεν είμαι η μόνη που αισθάνθηκε έτσι αυτές τις γιορτές αλλά είμαι ίσως η μόνη που θα μιλήσω και θα πω… Σε ευχαριστώ !!! Σε ευχαριστώ που εστίασες σε μένα !!!
