Είπανε πως ήταν «Αλγερινοί», «λαθρομετανάστες»
και «προσφυγόπουλα σε ακτιβιστικό mood».
Μετά αποδείχθηκε πως δεν ήταν.
Αλλά, δεν είπανε πως δεν ήταν «Αλγερινοί»,
ούτε «λαθρομετανάστες», ούτε και
«προσφυγόπουλα σε ακτιβιστικό mood”
Και τώρα τι θα γεννούν χωρίς αυτούς;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις
για το αγοραίο πλήθος που με περισσή ευκολία
είπε πως για τον ξυλοδαρμό του σταθμάρχη
φταίνε οι «αποδιοπομπιαίοι τράγοι».
Η κατασκευή εξιλαστήριων θυμάτων είναι ένας κοινωνικός μηχανισμός που αναπτύσσει μια κυρίαρχη ομάδα προκειμένου να συντηρήσει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, της ανωτερότητας και να διασώσει τη συνοχή της, μεταβιβάζοντας ευθύνες και ματαιώσεις.
Η κοινωνιολογία υποστηρίζει ότι αυτό το κοινωνικό φαινόμενο εμφανίζεται όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε κρίση. Κρίση οικονομική, κρίση αξιών, κρίση ανθρωπιστική… κρίσεις που δημιουργούν προβλήματα, δυσκολίες και συγκρούσεις σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο, συνήθως οι αιτίες της κρίσης είναι πολυδιάστατες, ίσως και άγνωστες στον απλό λαό, ο οποίος όμως νιώθει την ανάγκη να αιτιολογήσει και ν’ αποδώσει κάπου τις ευθύνες γι αυτό που συμβαίνει. Έτσι λοιπόν οι «καλοθελητές» των κοινωνιών, συνειδητά ή ασυνείδητα επιλέγουν έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων, συνήθως ευάλωτους, για να φορτώσουν όλες τις ενοχές της «καθωσπρέπει» κοινωνίας στην οποία ανήκουν κι έτσι να καλύψουν τα βαθύτερα προβλήματα και τις συγκρούσεις μεταξύ των «αξιότιμων» μελών της κοινωνίας.
Η χρήση βίας ή αλλιώς ο βιασμός έχει πολλά πρόσωπα, αλλά «βάρβαροι δεν υπάρχουν πια» και δεν προσφέρονται ως «μια κάποια λύσις». Δυστυχώς, οι βιαστές και οι εγκληματίες υπάρχουν παντού και τους εκκολάπτουν οι κάθε λογής πολιτικές και κοινωνικές παθογένειες, όπως η αναξιοκρατία και η διαφθορά, η έλλειψη εμπιστοσύνης και υπευθυνότητας, η αδικία και η καταπάτηση των νόμων, ο ατομικισμός και τα τηλεοπτικά πρότυπα του λάιφ στάιλ, ο καταναλωτισμός, ο χαφιεδισμός και ο κοινωνικός αυτοματισμός … κι ένα σωρό άλλες τακτικές που, δυστυχώς, συχνά εκπορεύονται από το ίδιο το κράτος και εκτοπίζουν τον άνθρωπο στο περιθώριο βάζοντας στη θέση του τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα.
