Του Δαίδαλου του έμελλε να φυλακιστεί, μαζί με τον γιό του τον Ίκαρο, μέσα στο ίδιο του το δημιούργημα, τον Λαβύρινθο. Ωστόσο, ως γνωστόν, «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι», και ο Δαίδαλος ως «καλό παλικάρι» έφτιαξε φτερά από πούπουλα και κερί, με τη βοήθεια των οποίων δραπέτευσαν από τη φυλακή.
Ο Δαίδαλος έχοντας την τεχνογνωσία και τη σοφία, συμβούλεψε τον Ίκαρο να μην πετάει πολύ ψηλά, ούτε όμως και πολύ χαμηλά. Πετώντας ψηλά, η Ήλιος θα έλιωνε το κερί και η πτήση θα γινόταν φτερά και πούπουλα. Πετώντας χαμηλά, τα ρεύματα του αέρα και η υγρασία θα έλυναν τα φτερά και θα βρισκόταν στη θάλασσα.
Ο Ίκαρος γοητευμένος από την πτήση και από τον εαυτό του, παρότι τα βρήκε όλα έτοιμα και ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα απολύτως, παράκουσε την συμβουλή του Δαίδαλου και θέλησε να φτάσει τον Ήλιο. Είχε ακούσει να λένε, «όλα στο φως», αλλά κατάλαβε «εγώ είμαι το φως» . Έλα όμως που το φως δεν συγχωρεί αλαζονείες και όλα τα αποκαλύπτει! Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;
Δεν κατάφερε, εγκλωβισμένος γαρ στον λαβύρινθο του μυαλού του, να αξιολογήσει τα λόγια του Δαίδαλου και να κατανοήσει την αρετή του μέτρου, την αξία του σεβασμού και την τιμή της μετριοφροσύνης.
Την συνέχεια την ξέρετε… Ικαρία και Ικάριο πέλαγος. Φήμες ότι πρόκειται να μετονομαστούν, διαψεύδονται ως αναληθείς.
