Κάθε χρόνο από το 2013, εκτός από πέρυσι λόγω των περιορισμών του Covid-19, ταξιδεύω στην όμορφη πόλη της Νίκαιας (στη νότια Γαλλία), αποδεχόμενος τιμητική πρόκληση να διδάξω ως επισκέπτης καθηγητής σε ένα ποιοτικό, καλά οργανωμένο και φιλόξενο Γαλλικό Business School.
Στο πρόσφατο φετινό ταξίδι μου, ένα απόγευμα περιδιάβαινα στο κέντρο της Νίκαιας (της Γαλλίας) και αυθόρμητα διαπίστωσα ότι υπάρχει μια ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ μεταξύ των δρόμων στη Νίκαια και των δρόμων στην πόλη μου, τη Λάρισα:
Σε διασταυρώσεις δρόμων και στις δύο πόλεις υπάρχουν πολλές διαβάσεις πεζών.
Στη Νίκαια (της Γαλλίας) διαβάσεις πεζών υπάρχουν παντού.
Αναλόγως συμβαίνει και στους δρόμους που φτιάχτηκαν βάση «σχεδίου βιώσιμης αστικής κινητικότητας» (ΣΒΑΚ) στην πόλη μου, στη Λάρισα. Και στη Λάρισα υπάρχουν πολλές διαβάσεις πεζών, στους δρόμους στο κέντρο της πόλης και στα πέριξ του κέντρου. Στη Λάρισα βέβαια μπορεί ορισμένες από τις διαβάσεις πεζών να είναι ξεβαμμένες και ξεθωριασμένες λευκές γραμμές … Ωστόσο σκέφτομαι ότι αυτή η εικόνα, ορισμένων ξεθωριασμένων διαβάσεων, δεν αποτελεί τη βασική διαφορά ανάμεσα στους δρόμους των δύο πόλεων.
Η πραγματικά ουσιαστική ΔΙΑΦΟΡΑ είναι ότι:
Στη Νίκαια (της Γαλλίας), τις διαβάσεις πεζών τις χρησιμοποιούν σωστά ΟΛΟΙ οι πεζοί και τις σέβονται ΟΛΟΙ οι οδηγοί.
Στη Λάρισα, οι διαβάσεις πεζών είναι λευκές (και ορισμένες από αυτές άβαφτες) διακοσμητικές μάλλον λωρίδες στους δρόμους της πόλης που, ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, δεν τις δίνουν σημασία οι πεζοί, και, επίσης ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, δεν τις σέβονται ούτε οι οδηγοί, οποιουδήποτε τύπου οχήματος.
Οι πεζοί, σχεδόν ποτέ, δεν επιλέγουν συνειδητά να διασχίσουν ένα δρόμο από τη διάβαση πεζών και, πολλές φορές, προτιμούν να περάσουν απέναντι από ένα οποιοδήποτε άλλο σημείο του δρόμου. Οι οδηγοί, σχεδόν ποτέ, δεν παραχωρούν προτεραιότητα στους πεζούς στις διαβάσεις πεζών. Μάλλον για αυτό το λόγο και οι πεζοί, σχεδόν ποτέ, δεν «διεκδικούν» το δικαίωμά τους να έχουν προτεραιότητα στη διάβαση πεζών ώστε να περνάνε πριν από ένα ταυτόχρονα διερχόμενο όχημα.
Οδηγώ το αυτοκίνητό μου στο κέντρο της πόλης της Λάρισας, μειώνω ταχύτητα και σταματώ πριν από μια διάβαση πεζών, βλέποντας στην άκρη της να στέκεται ένας πεζός.
Ο πεζός στέκεται στην άκρη της διάβασης και περιμένει.
Με κοιτάζει με έκπληξη, σαν να απορεί για ποιο λόγο σταμάτησα.
Μπορεί ίσως να με κοιτάζει και με ανασφάλεια, φοβούμενος ότι μόλις ξεκινήσει να περάσει τη διάβαση θα πάρω φόρα για να τον πατήσω …
Του χαμογελώ ευγενικά για να τον καθησυχάσω.
Του κάνω ένα νεύμα, κινώ μάτια, χέρια και κεφάλι, προσπαθώντας να τον «πείσω» ότι σίγουρα θα περιμένω να περάσει πρώτος το δρόμο.
Αυτός συνεχίζει να με κοιτάζει απορημένα, δείχνοντας να μην κατανοεί την πρόθεσή μου ή έχοντας παρεξηγήσει το νεύμα μου και το χαμόγελό μου.
Όταν επιτέλους ο πεζός αποφασίσει να περάσει το δρόμο, θα με κοιτάξει οπωσδήποτε, διασχίζοντας το δρόμο, για μια στιγμή, στα μάτια.
Μπορεί να μου κάνει κι αυτός ένα νεύμα, θέλοντας να με ευχαριστήσει ειλικρινά … ίσως γιατί διαπίστωσε ότι δεν παραβίασα … ένα αυτονόητο δικαίωμά του, ίσως γιατί βεβαιώθηκε ότι σεβάστηκα την προτεραιότητα που έχει να περάσει το δρόμο πριν από το αυτοκίνητό μου!
Αδύνατο βέβαια να μου διαφύγει της προσοχής και ο οδηγός του αυτοκινήτου που βρίσκεται πίσω μου …
Όταν μειώσω ταχύτητα και πριν καλά-καλά σταματήσω το αυτοκίνητό μου στη διάβαση πεζών, θα με κορνάρει ή ακόμη μπορεί και να με «στολίσει» με ορισμένα από τα γνωστά «γαλλικά» κοσμητικά επίθετα.
Να με συγχωρέσετε αγαπητοί αναγνώστες αν σας φαίνομαι υπερβολικός, αλλά σας παρακαλώ πείτε μου αν κάνω κάπου λάθος.
Ας μου επιτρέψετε επίσης να σχολιάσω σύντομα για ποιους λόγους, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται αυτή η διαφορά που παρατήρησα, στους δρόμους της Νίκαιας (της Γαλλίας) και στους δρόμους της Λάρισας.
Η διαφορά αυτή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα άγνοιας ή έλλειψης σεβασμού στους κανόνες του (γαλλικού) Savoir Vivre, δηλαδή στους κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς.
Δεν προέρχεται μόνο από την άγνοια ή από την αδιαφορία για τους κανόνες του ΚΟΚ, δηλαδή στους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι αρκετές από τις διαβάσεις πεζών στην πόλη μας είναι ξεθωριασμένες και άβαφτες.
Δεν είναι μόνο συνέπεια της παντελούς έλλειψης συστηματικής εκπαίδευσης που λάβαμε ως παιδιά, από τις μικρές μας ηλικίες στο σχολείο, πάνω στην ορθή κυκλοφοριακή αγωγή.
Κατά τη γνώμη μου, η διαφορά που παρατήρησα στους δρόμους της Νίκαιας (της Γαλλίας) και στους δρόμους της Λάρισας, οφείλεται σε όλα τα παραπάνω και, κυρίως, στην έλλειψη ΠΑΙΔΕΙΑΣ, με επίκεντρο την ενσυναίσθηση και το σεβασμό προς τους συμπολίτες μας και τους συνανθρώπους μας.
