Δεν προσθέτει κανείς κάτι νέο, αν σημειώσει ότι, μέρες τώρα, το πνεύμα των εκλογών έχει πλατιά ανοίξει τα φτερά του. Κάθε τι που βλέπουμε και ακούμε στον πολιτικό ανταγωνισμό, τελεί υπό το κριτήριο της επερχόμενης διπλής αναμέτρησης.
Το νήμα ζωής της παρούσας Κυβέρνησης τυλίγεται αντίστροφα. Ο θεσμικός της βίος βαίνει προς τον τελευταίο κύκλο του. Είναι λογικός αυτός ο προεκλογικός τόνος λοιπόν, που μια σχεδόν αιφνίδια ένταση των προβλημάτων, με την ακρίβεια να βαραίνει και τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής να πολλαπλασιάζονται, του προσδίδει νέα διάσταση μέσα στην τρέχουσα εξέλιξη των πραγμάτων.
Πέρα από τον χρόνο των εκλογών, με καμιά πρόβλεψη να μπορεί βάσιμα να σταθεί, μέρα με την μέρα, η προσεχής αναμέτρηση θα γίνει η σταθερή αναφορά λόγου και πράξεων. Όχι τόσο επειδή, όπως κάθε εκλογή εξ άλλου, έχει την ιδιαίτερη κρισιμότητά της, όσο επειδή μαθηματικά θα οδηγηθούμε σε μια διπλή, διαδοχική αναμέτρηση.
Το ζήτημα είναι η αυτοδυναμία. Η διακηρυγμένη θέση του κυβερνητικού κόμματος επαναλαμβάνεται μηχανικά. Θα επιδιώξει αυτοδυναμία στην επαναληπτική εκλογή. Όμως, ακόμη και η πιο θεμιτή επιδίωξη σκοντάφτει στην πολιτική συνθήκη, που δεν υπακούει σε σχεδιασμούς και δεν λογαριάζει εξουσιαστικές φαντασίες. Αυτή η συνθήκη καθορίζεται από την απλή αναλογική.
Έχει υποτιμηθεί η πολιτική σημασία και συνακόλουθα η λειτουργία της πρώτης, με απλή αναλογική, αναμέτρησης. Θεωρείται ένα υποχρεωτικό σημείο της διαδρομής, μπορεί να αποδειχθεί ο βασικός σταθμός της. Η απλή αναλογική είναι εκλογικό σύστημα που ευνοεί τον κατακερματισμό, τη διασπορά και «διάσπαση» της ψήφου. Κυρίως είναι ευκαιρία εναντίωσης στην εξουσία. Αυτό το μηχανικό δεδομένο θα αυτοενισχυθεί στη συγκυρία που βιώνουμε.
Ως τώρα οι δημοσκοπικοί αριθμοί – ένα στοιχείο χρήσιμο για την κατανόηση – ευνοούν το κυβερνητικό σχήμα. Αυτή η καταγραφή παρουσιάζει στάσιμο το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, σε μια δύσκολη ώρα για την Κυβέρνηση. Η υπαρκτή, ευρεία, πολλαπλασιαζόμενη, συχνά βουβή, φθορά της Κυβέρνησης, δεν έγινε πολιτικό αποτέλεσμα. Αυτό που οι πολιτικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης ως τώρα δεν πέτυχαν, θα το πετύχει η κάλπη. Η κάλπη θα γίνει ο οργανωτής του πολιτικού αποτελέσματος, που διάχυτο σήμερα, ως δυσαρέσκεια, θα βρει έκφραση. Η απλή αναλογική είναι το πρόσφορο πολιτικό εργαλείο.
Το αποτέλεσμα αυτό, της πρώτης κάλπης, θα συνοδεύσει σταθερά και θα καθορίσει το εύρος και την αναλογική δυναμική της κάλπης, που υποχρεωτικά θα ακολουθήσει. Ο,τι θεωρητικά περιγράφουμε ως εν δυνάμει, αποκτά διπλή ορμή αν επιβεβαιωθεί στην πράξη. Και η περιγραφή μιας εκλογικής Κυριακής δεν έχει καμιά σχέση με την Δευτέρα που ξημερώνει.
Αυτή η Δευτέρα της επομένης της απλής αναλογικής θα έχει μεγάλη πολιτική βαρύτητα. Οι πολιτικές δυνάμεις θα έχουν καθαρά καταγραφεί. Το καθαρό αποτέλεσμα θα συνοδεύει τις μέρες που θα ακολουθήσουν, ως μειονέκτημα ή πλεονέκτημα προς την επαναληπτική εκλογή. Αν η υπόθεση έκφρασης της υπαρκτής δυσαρέσκειας προς την Κυβέρνηση επιβεβαιωθεί και το μέτρο της αυθεντικής εκλογικής επιρροής της απέχει πολύ από την ευκταία αυτοδυναμία, η πρώτη αναμέτρηση θα καταστεί και «τελευταία». Και αν η απλή αναλογική υποτιμήθηκε ως υποχρεωτική στάση, μπορεί να αποδειχθεί «τερματικός» σταθμός.
Ήδη, κατά τη γνώμη μου, υπό το βάρος των προβλημάτων της καθημερινής ζωής και με ορατή την κυβερνητική κόπωση και διαχειριστική εξάντληση, ο σχεδιασμός της αυτοδυναμίας δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Αν προσθέσουμε στην φαινόμενη αδυναμία, την απουσία ενός κινητήριου λόγου και πειστικών επιχειρημάτων μιας νέας πορείας, ο κύκλος της αναμέτρησης μπροστά μας δεν θα μπορέσει να βρει εύκολη ισορροπία.
Πρώτη δημοσίευση, Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 12/02/2022
