«Κανείς δεν κάνει πια σεξ. Οι μεσήλικες δεν πολυκάνουν σεξ. Οι νέοι δεν πολυκάνουν σεξ. Οι Ιάπωνες δεν πολυκάνουν σεξ. Ούτε οι Βρετανοί ή οι Αυστραλοί ή οι Αμερικανοί». Αυτό σημειώνει η αρθρογράφος της Guardian Arwa Mahdawi, η οποία σχολιάζει σε άρθρο της τα ευρήματα αρκετών ερευνών την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τα οποία υπάρχει μια σημαντική μείωση της σεξουαλικής δραστηριότητας ανά τον κόσμο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα μία επικεντρωμένη στις ΗΠΑ μελέτη που έδειξε μείωση, μεταξύ 2009 και 2018, σε όλες τις μορφές σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ συντρόφων, όπως και στον εφηβικό αυνανισμό.
Οι ερευνητές βασίστηκαν στις πληροφορίες που είχαν δώσει οι ίδιοι οι ερωτηθέντες σε κυβερνητικές μελέτες μεταξύ ατόμων ηλικίας 14-49 χρόνων· είναι πιθανό λοιπόν οι άνω των 50 να έχουν μια διαφορετική εκδοχή. «Τι συμβαίνει όμως στις μέρες μας με τους νέους και τους μεσήλικες; Γιατί μειώνεται η σεξουαλική δραστηριότητα;», αναρωτιέται η αρθρογράφος και αναλύει τα συμπεράσματα που προέκυψαν, σύμφωνα με δύο από τους συντάκτες της έρευνας.
Παρότι η έρευνα δεν υπεισήλθε ιδιαίτερα στους πιθανούς υποκείμενους παράγοντες – ούτε εξέτασε τις επιπτώσεις της πανδημίας -, δύο από τους συντάκτες της, η Ντέμπι Χέρμπενικ και η Τσουνγκ-τσίεχ Φου, μοιράστηκαν πρόσφατα τις υποθέσεις τους με το περιοδικό Scientific American.
Γιατί μειώνεται η σεξουαλική δραστηριότητα; O ρόλος της πορνογραφίας και του ακραία βίαιου σεξ
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα, ρόλο παίζουν πιθανότατα αρκετοί διαφορετικοί παράγοντες. Υπάρχει, φυσικά, η αυξανόμενη χρήση των σόσιαλ μίντια και των βιντεοπαιχνιδιών. Ενας άλλος παράγοντας ενδεχομένως να είναι η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ. Ισως πιο ενδιαφέρουσα και ανησυχητική, ωστόσο, είναι η υπόθεση των ερευνητριών πως η «μόδα» του ακραία βίαιου σεξ ίσως να εμπνέει σε μία ολόκληρη γενιά νέων αποστροφή για το σεξ συνολικά.
Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει μία κανονικοποίηση των επονομαζόμενων παιχνιδιών ασφυξίας στη διάρκεια του σεξ. Η πορνογραφία έχει παίξει μεγάλο ρόλο σε αυτό, αλλά γυναικεία περιοδικά και η λαϊκή κουλτούρα (η ταινία «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», για παράδειγμα) έχουν επίσης βοηθήσει να γίνει το βίαιο σεξ «trendy». Η Χέρμπενικ και η Φου σημειώνουν στο Scientific American πως τα παιχνίδια ασφυξίας στη διάρκεια του σεξ «φαίνεται να είναι μια συμπεριφορά που υιοθετεί η πλειονότητα των φοιτητών». Παρότι σε πολλές περιπτώσεις είναι συναινετικά και προσφέρουν απόλαυση, οι ερευνήτριες σημειώνουν πως το επιθετικό σεξ μπορεί επίσης να είναι τρομακτικό.
«Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό ενδεχομένως να οδηγεί κάποιους ανθρώπους στην απόφαση να μην κάνουν σεξ, γνωρίζουμε όμως πως κάποιοι άνθρωποι νιώθουν φόβο», σημείωσε η Φου. «Θα μπορούσαν να συναινέσουν στο σεξ, αλλά να προκύψει κάτι όπως η πρόκληση ασφυξίας χωρίς να έχουν ερωτηθεί προκαταβολικά».
Δεν είναι ένας παράλογος φόβος: η ακτιβιστική ομάδα We Can’t Consent to This είχε καταγγείλει το 2019 πως την προηγούμενη δεκαετία, συνολικά 30 γυναίκες και κορίτσια έχασαν τη ζωή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο στη διάρκεια συναινετικής, υποτίθεται, βίαιης σεξουαλικής δραστηριότητας. Το «άγριο σεξ που πήγε στραβά» έχει γίνει μία ανησυχητικά συνηθισμένη κάλυψη για τη γυναικοκτονία.
Όπως σημειώνει η αρθρογράφος, το βίαιο σεξ δεν έχει τίποτα το κακό, αρκεί να είναι πραγματικά συναινετικό. Το πρόβλημα, είναι το να μαθαίνουν οι νέοι άνθρωποι για το σεξ μέσα από το πορνό, και το να θεωρούν πως η βία είναι ένα φυσιολογικό μέρος της οικειότητας. Οι παρατηρήσεις της Χέμπερνικ και της Φου για την κανονικοποίηση του άγριου σεξ αντανακλούν σχόλια που έκανε τον περασμένο μήνα η τραγουδίστρια Μπίλι Αϊλις, για τις επιπτώσεις που είχε πάνω της το γεγονός ότι παρακολουθούσε πορνό από πολύ νεαρή ηλικία, και το πώς διαστρέβλωσε τις προσδοκίες της γύρω από το σεξ.
«Τις πρώτες φορές που έκανα σεξ, δεν έλεγα όχι σε πράγματα όχι καλά», είπε η Αϊλις σε μία συνέντευξή της στο Howard Stern Show. «Ηταν επειδή πίστευα ότι αυτά έπρεπε υποτίθεται να με ελκύουν».
Είναι εύκολο να μετατρέπεται η βιομηχανία του πορνό, που δεν έχει ακριβώς τη φήμη ότι νοιάζεται για την ηθική, σε ένα εξιλαστήριο θύμα για όλα όσα πάνε στραβά με την κοινωνία. Αν όμως οι νέοι έχουν μη υγιείς απόψεις για το σεξ, δεν μπορεί να κατηγορηθεί απλώς για αυτό το πορνό – φταίει και η έλλειψη σωστής σεξουαλικής αγωγής. Μεταξύ 2002 και 2014, το ποσοστό των σχολείων στις ΗΠΑ που απαιτούσαν από τους μαθητές να μάθουν για τη σεξουαλικότητα μειώθηκε από 67% σε 48%.
Η αμερικανική κυβέρνηση ξόδεψε επίσης μεταξύ 1992 και 2017 ένα εκπληκτικό ποσό συνολικά δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων σε προγράμματα που προκρίνουν την αποχή από το σεξ. «Αν οι νέοι μαθαίνουν για το σεξ μέσα από το πορνό, ας μην κατηγορούμε απλώς τη βιομηχανία του πορνό: ας αναρωτηθούμε γιατί δεν λαμβάνουν καλύτερες πληροφορίες αλλού» καταλήγει η Arwa Mahdawi.
Ο έρωτας φαίνεται ότι περνά κρίση
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύει το CNNi, το 26% των Αμερικανών ηλικίας 18 ετών και άνω δεν έκαναν σεξ ούτε μία φορά τους τελευταίους 12 μήνες, σύμφωνα με τη Γενική Κοινωνική Έρευνα για το 2021.
Παρόλο που μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι απλώς μια επίδραση της πανδημίας, φαίνεται πως πιθανώς να είναι μέρος μιας μακροχρόνιας τάσης.
Οι δυο χρονιές με το επόμενο υψηλότερο ποσοστό ενηλίκων που δήλωσαν ότι δεν έκαναν σεξ ούτε μία φορά το προηγούμενο έτος ήταν το 2016 (23%) και το 2018 (23%), ενώ πριν από το 2004, το υψηλότερο ποσοστό των Αμερικανών που δήλωσαν ότι δεν είχαν κάνει σεξ τον περασμένο χρόνο ήταν 19%. Σημαντικό εύρημα της έρευνας ήταν επίσης ότι για πρώτη φορά το ποσοστό των Αμερικανών που έκαναν σεξ μία φορά το μήνα ή λιγότερο ξεπέρασε το 50%. Κάποια από τα ευρήματα έχουν να κάνουν με τη μείωση των γάμων και με τη γήρανση του πληθυσμού, αλλά αυτό δεν τα εξηγεί όλα.
Και δεν είναι μόνο το σεξ. Περίπου το 62% των Αμερικανών ηλικίας 25 έως 54 ετών είναι παντρεμένοι ή συγκατοικούν, ποσοστο χαμηλότερο του 71% των ζευγαριών που ζούσαν μαζί το 1990. Ως εξήγηση τους φαινομένου πιθανολογείται το αυξανόμενο ποσοστό των ανύπαντρων γυναικών που ζουν χωρίς σύζυγο, κάτι που οφείλεται στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου μεταξύ των γυναικών που δεν χρειάζονται την οικονομική υποστήριξη ενός άνδρα, εντούτοις τα στατιστικά δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, τα περισσότερο μορφωμένα και εύπορα άτομα είναι περισσότερο πιθανό να ζήσουν με έναν σύντροφο ή να παντρευτούν. Πολλοί άνθρωποι δεν θα παντρευτούν αν δεν πιστεύουν ότι είναι οικονομικά βιώσιμο, σύμφωνα με την έρευνα.
Υπήρξε επίσης μεγαλύτερη αύξηση στους άγαμους άνδρες που ζουν μόνοι (10 μονάδες) από τις γυναίκες (7 μονάδες) σε σύγκριση με την αρχική τιμή του 1990. Παρόμοια εικόνα υπάρχει και για τις μονογαμικές σχέσεις. Τον τελευταίο χρόνο, το 30% των Αμερικανών ηλικίας 25 έως 54 ετών δηλώνει ότι δεν έχει σταθερό σύντροφο. Το αντίστοιχο ποσοστό του 1986 ήταν 20%.
Το «μυστικό» στην έρευνα είναι ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παραμένουν «πιστοί» στις παραδόσεις, όχι όμως και οι νεότερη γενιά. Είναι οι νέοι που φαίνεται να απορρίπτουν τις «σταθερές» του γάμου ή του σταθερού συντρόφου. Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονται σε κάμψη ακόμη και οι πωλήσεις καρτών για τον Άγιο Βαλεντίνο! Φέτος, ετιμάται ότι ένα 55% από τους Αμερικανούς που βρίσκονται σε σχέση θα λάβει ρομαντική κάρτα.
Είναι ο έρωτας, οι μακροχρόνιες σχέσεις ή ο ρομαντισμός που βρίσκεται σε κρίση; Από την άλλη, αν υπάρχει κάτι θετικό στη μείωση των ποσοστών των γάμου, είναι ότι οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να βρεθούν σε έναν γάμο που έχει μεγάλη πιθανότητα να αποτύχει.
