Του Νίκου Ράπτη
Η πολιτική συμμαχία Πράσινο & Μωβ είναι μια ενδιαφέρουσα μεταφορά της εμπειρίας της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας των Ευρωπαίων Πράσινων στα εθνικά μας πράγματα. Επτά κόμματα (Πράσινοι, Πειρατές, Ευρωπαϊστές, Φιλόζωοι, Φεμινίστριες κ.λπ) συνέπτυξαν μια εκλογική συνεργασία. Σκοπός τους, κάποιος να μιλήσει στην ελληνική Βουλή για το Κλίμα, για τη Φύση, για τα Ζώα και για τις επόμενες γενιές. Είναι κάτι ευγενές, κάτι χρήσιμο, και κάτι που λείπει, απελπιστικά.
Αυτή η ομάδα συσπείρωσε διακόσιους πενήντα υποψήφιους βουλευτές, που κάλυψαν και τις πενήντα εννέα εκλογικές περιφέρειες, κάτι ασυνήθιστο για εκλογική λίστα «μικρού» κόμματος. Ο διακεκριμένος νομικός Πέτρος Στάγκος και η καθηγήτρια πανεπιστημίου και βίγκαν Αναστασία Ψειρίδη τέθηκαν επικεφαλής του εκλεκτού ψηφοδελτίου επικρατείας -άλλη μία «πολυτέλεια» που λίγοι μικροί σχηματισμοί κατόρθωσαν να παρουσιάσουν. Σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, όπως η (υποψήφια όλων των Ευρωπαίων Πράσινων για την Προεδρία της Κομισιόν) Σκα Κέλερ υποστήριξε δημοσίως το Πράσινο & Μωβ. Την ακολούθησαν πολλοί εκπρόσωποι των Ευρωπαίων Πράσινων, του Βολτ Ευρώπης και των Φιλόζωων. Όλα έμοιαζαν ιδανικά για μια αξιοπρεπή και ενδιαφέρουσα προεκλογική καμπάνια.
Κι ύστερα ήρθε ο Άρειος Πάγος. Άραγε, παράπεσε κάποια υπογραφή, κάποια παράταση του ΥΠΕΣ δεν αναγνωρίστηκε από το ανώτατο δικαστήριο, κάτι σχεδιάστηκε λάθος στο λογισμικό της singular logic, κάποιο πλήκτρο δεν πατήθηκε; Ότι κι αν έγινε, ο Άρειος Πάγος αποφάσισε πριν από μας για μας, πως η ελληνική Βουλή δεν θα είχε ούτε αυτή τη φορά εκπροσώπους των Πράσινων. Το πράγμα σόκαρε: «Δεν είναι δυνατό να υπάρξει αποκλεισμός από το δημοκρατικό δικαίωμα της συμμετοχής σε εκλογές λόγω τεχνικών προβλημάτων σε μια ψηφιακή πλατφόρμα που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά!», έγραψαν σε μήνυμα διαμαρτυρίας τους οι Ευρωπαίοι Πράσινοι.
Η ελληνική διοίκηση χρησιμοποιεί συχνά αυτό το κόλπο. Παράγει Νόμους ασαφείς, υπέρμετρα αυστηρούς, ανεφάρμοστους, φτιαγμένους έτσι που όλοι μας να βρισκόμαστε λίγο-πολύ στη γκρίζα ζώνη μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Στη συνέχεια, απλά τσιμπάς όποιον αντιφρονούντα θέλεις, και τον βαφτίζεις «παραβατικό» ή «παράνομο». Η αναλογικότητα παραπτώματος-ποινής πάει περίπατο, η αυθαιρεσία και η κακοδιοίκηση βασιλεύουν.
Όπως έλεγε στον Μεσοπόλεμο ο πρόεδρος του Περού Όσκαρ Μπεναβίδες «στους φίλους μου, δίνω τα πάντα. Στους εχθρούς μου, τον νόμο» (Para os amigos, tudo. Para os inimigos, a lei). Αλλά ο Μπεναβίδες ήταν ένας λατινοαμερικάνος φασίστας, και αυτή είναι -υποτίθεται- μία δυτική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Για τον αποκλεισμό του Πράσινο & Μωβ δεν φταίει το θύμα, αλλά οι ατέλειες και η μεροληψία των θεσμών μας.
Ο Νίκος Ράπτης είναι Επικεφαλής του Κόμματος για τα Ζώα και υποψήφιος Βουλευτής Καρδίτσας του Πράσινο & Μωβ.
