Του Φρανσίς Βουρτζ
Μετάφραση: Νίκος Ράπτης
«Le risque fasciste aux États-Unis», αναδημοσίευση από την γαλλική εφημερίδα «L’ Humanité»
Με τον τίτλο «φασιστική απειλή στις ΗΠΑ», κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους η μεγάλη ελβετική εφημερίδα «Λε Τεμπ» (le Temps), που γενικά αποφεύγει τους κραυγαλέους τίτλους. Πράγματι, όσο πλησιάζει η 5η Νοεμβρίου, ημέρα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, τόσο πιθανότερη μοιάζει να είναι μία δεύτερη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ: η πρώτη δύναμη στον κόσμο έχει πιάσει φωτιά, και δεν είναι η ώρα να κοιτάμε αλλού!
Για να κατανοήσουμε τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για τις ΗΠΑ -και από εκεί για ολόκληρο τον κόσμο- αρκεί να ακούσουμε τι λένε σχετικά πολλές διακεκριμένες προσωπικότητες του προοδευτικού χώρου στις ΗΠΑ, άνθρωποι που οι διαδρομές μας διασταυρώθηκαν στους αγώνες για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που στα μάτια μας είναι το κόσμημα της Αμερικής. Σε ένα πρόσφατο κείμενό του, ο Μαρκ Κέσελμαν, σεβάσμιος ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, αναφέρει αποσπάσματα από μία ομιλία του Τραμπ, τον περασμένο Νοέμβριο. Αυτά και μόνο θα αρκούσαν για να δικαιολογήσουν τον τίτλο της Λε Τεμπ. Όπως υπογραμμίζει ο Κέσελμαν, ο Τραμπ υπόσχεται πως σε περίπτωση επανεκλογής του «θα ξεριζώσει τους κομμουνιστές, τους μαρξιστές, τους φασίστες (sic) και τους αλητήριους της ριζοσπαστικής αριστεράς που κινούνται σαν την ψώρα, στο περιθώριο της χώρας μας, λέγοντας ψέματα, κλέβοντας και νοθεύοντας εκλογές». Στο ίδιο στιλ, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος ισχυρίζεται πως οι μετανάστες «δηλητηριάζουν το αμερικανικό αίμα» και «πλημμυρίζουν τις πόλεις μας με θανατηφόρα ναρκωτικά, πουλάνε τις δουλειές μας στην Κίνα και ακρωτηριάζουν τα παιδιά μας».
Κι όμως, αυτές οι ακρότητες, που κατά τον Κέσελμαν θυμίζουν τον «Αγώνα μου» του Χίτλερ, δεν αποθαρρύνουν ορισμένους αξιοσέβαστους «κεντροδεξιούς» πολιτικούς ή δημοσιογράφους να εξυμνούν στα τηλεοπτικά μας στούντιο τις «σωστές αποφάσεις» που έλαβε ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν βρισκόταν στον Λευκό Οίκο! Έτσι, ο αρχισυντάκτης της «Φιγκαρό» (παραδοσιακή εφημερίδα του γκολικού χώρου, Σ.τ.Μ) εκθειάζει τις «συμφωνίες του Αβραάμ», που προώθησαν οι Τραμπ και Νετανιάχου, με σκοπό την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αρκετά αραβικά κράτη, στέλνοντας βέβαια τον «λογαριασμό» στους Παλαιστίνιους. Στην πραγματικότητα, αυτές οι συμφωνίες κατήργησαν τις σχετικές δεσμεύσεις των κρατών του Αραβικού Συνδέσμου, που χρονολογούνταν από το 1967, ανέτρεψαν τις διπλωματικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή και θεωρούνται συχνά ως η πηγή της απελπισίας και της απόγνωσης που κυριαρχεί σήμερα σε μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού λαού…
Μην πλανάσθε, τονίζει ο πανεπιστημιακός Αμερικανός φίλος μας: «η πελώρια ζημιά που ήδη προκάλεσε η πρώτη προεδρία Τραμπ θα μοιάζει με ευεργέτημα με ό,τι θα συμβεί σε περίπτωση επανεκλογής του το 2024, ιδίως εάν αυτή συνδυασθεί με την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων στα δύο νομοθετικά σώματα, που είναι το πιθανότερο σενάριο».
Πολλοί βέβαια εθελοτυφλούν: Μα πώς είναι δυνατό να εκλεγεί κάποιος που κατηγορείται για ενενήντα ένα εγκλήματα, μεταξύ των οποίων η «απόπειρα ακύρωσης της προεδρικής εκλογής» (του 2020), η «αρνησιδικία», η «υπεξαίρεση απόρρητων εγγράφων», η «εξαγορά ψευδομαρτύρων»; Κι όμως είναι! Εφόσον δεν καταδικασθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο -στο οποίο κυριαρχούν άκρως συντηρητικοί δικαστές- «θα μπορούσε να κυβερνά, ακόμα και μέσα από ένα κελί φυλακής», όπως γράφει ο Κέσελμαν!
Απέναντι σε αυτόν τον θανάσιμο κίνδυνο στέκει -ελέω και της αφροσύνης του, να μη φροντίσει για τη διαδοχή του- ο Τζο Μπάιντεν, που κινδυνεύει να αποδειχθεί πολύ ανεπαρκής ως τελευταίος υπερασπιστής της αμερικανικής δημοκρατίας. Είναι απίστευτο που έχουμε φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζουμε την απόρριψη του πυρήνα των δυτικών αξιών στην καρδιά του λεγόμενου «Ελεύθερου Κόσμου»! Από την άλλη, όπως έλεγε ο Τοκβίλ «οι τύραννοι μας φαίνονται σαν γίγαντες, μόνο και μόνο γιατί εμείς έχουμε γονατίσει».
Ο Francis Wurtz είναι επίτιμος Ευρωβουλευτής, στέλεχος του Γαλλικού ΚΚ και πρώην Πρόεδρος της ομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) στο Ευρωκοινοβούλιο.
