Εσάς ποια είναι η αγαπημένη σας σκορδαλιά; Με πατάτα, με ψωμί ή τον συνδυασμό τους; Τη θέλετε βελούδινη και απαλή σαν μαγιονέζα ή μήπως πιο παχύρρευστη; Με έντονο το σκόρδο ή πιο ήπια; Τη συνοδεύετε με παντζάρι που της ταιριάζει πολύ; Προσθέτετε καρύδι; Σε κάποια μέρη της Ελλάδας, όπως στο Ιόνιο την αποκαλούν «αλιάδα», όπου βάζουν λεμόνι αντί για ξίδι και προαιρετικά και λίγο από το ζουμί στο οποίο έβρασε ο μπακαλιάρος.
Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλές παραλλαγές του αγαπημένου μας συνοδευτικού του μπακαλιάρου -και όχι μόνο- και προφανώς το τι θα επιλέξει κανείς είναι θέμα προσωπικού γούστου. Κι επειδή το φαγητό εκτός από απόλαυση είναι και μνήμη, πολλοί αγαπούν τη σκορδαλιά που έχουν συνηθίσει να τρώνε από τη μαμά, τη γιαγιά ή όποιον τους μαγείρευε τακτικά στο σπίτι και συχνά ζητούν να ξαναζήσουν αυτή την εμπειρία.
Εμείς, επειδή αγαπάμε τις καλοφτιαγμένες αλοιφές, ότι κι αν περιλαμβάνουν, σας έχουμε όλα εκείνα τα μικρά μυστικά για να πετύχετε την τέλεια υφή και γεύση όποια κι αν προτιμήσετε. Και με τις πιο ιδιαίτερους συνδυασμούς -που υπάρχουν στο αρχείο των συνταγών μας- μπορεί να σας κεντρίσουμε το ενδιαφέρον για να τολμήσετε και κάποια νέα εκδοχή.
Για τη σκορδαλιά με πατάτα
Περνάμε τις βρασμένες πατάτες από τη μηχανή του πουρέ όσο είναι ακόμη ζεστές. Καλό είναι να μην τις αφήνουμε να κρυώσουν. Χρησιμοποιούμε γουδοχέρι για το λιώσιμο του σκόρδου και μάλιστα βάζουμε μέσα στο γουδί εκτός από τις σκελίδες του και το αλάτι για να βοηθήσει στην πολτοποίησή του. Στη συνέχεια, προσθέτουμε και τον πουρέ πατάτας και ξαναδουλεύουμε με το γουδοχέρι. Θα χρειαστεί, όμως, να την περάσουμε και από μίξερ, για να γίνει πιο βελούδινη η υφή της. Αναμιγνύοντας στο μίξερ θα πρέπει να βάζουμε σταδιακά και εναλλάξ το ξίδι με το λάδι. Προσθέτετε επιπλέον ξίδι ή λάδι δοκιμάζοντας ανάλογα με το πόσο απαλή ή όξινη τη θέλετε. Κάποιοι βάζουν και λίγο χυμό λεμόνι. Άλλοι, ρίχνουν μέσα στον πουρέ και ένα ολόκληρο αυγό.
Για τη σκορδαλιά με ψωμί
Αυτός ο τύπος αλοιφής είναι σίγουρα πιο εύκολος στην παρασκευή του, αφού θέλει να μπουν τα υλικά σε μπλέντερ και να χτυπηθούν καλά. Ωστόσο κι εδώ υπάρχουν οι λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά. Το ψωμί πρέπει να είναι μπαγιάτικο, τουλάχιστον της προηγούμενης ημέρας. Διαφορετικά, αν είναι φρέσκο με το μούλιασμα θα διαλυθεί και δεν θα μπορέσουμε να το στύψουμε, σύμφωνα με τα επόμενα δύο στάδια. Φροντίζουμε να στίψουμε καλά το ψωμί γιατί δεν θέλουμε καθόλου νερό και υγρασία στο μείγμα μας. Αν πάλι στο τέλος δοκιμάζοντας το θέλουμε πιο αραιό, προσθέτουμε ελάχιστο νερό και ξαναχτυπάμε καλά. Σε αυτή την περίπτωση, το αλάτι θα μπει στο τέλος. Και εδώ μπορεί να προστεθεί τριμμένη καρυδόψιχα, που θα δώσει την ωραία ξηροκαρπάτη αίσθησή της και θα την κάνει πιο πλούσια γευστικά.
Και στους δύο τύπους προτείνουμε να χρησιμοποιηθεί απαλό ελαιόλαδο, δηλαδή να μην έχει πολύ έντονη γεύση, (όπως ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ή ένα αγουρέλαιο) για να μην υπερτερήσει αυτή των υπόλοιπων υλικών στο τελικό αποτέλεσμα.
