ΜΠΟΡΕΙ το πρώτο θέμα τους Βήματος της Κυριακής να έγινε λόγος και αιτία οξύτατης πολιτικής σύγκρουσης με το ρεπορτάζ και την αποκάλυψη «μονταζιέρας» των διαλόγων για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ωστόσο η εφημερίδα φιλοξένησε στις σελίδες της ένα άρθρο με ιδιαίτερο, κατά τη γνώμη μου, ενδιαφέρον, στο οποίο ελάχιστοι θεωρώ πως έδωσαν σημασία.
Ο ομότιμος καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννης Κονιδάρης, με αφορμή την απόφαση της εκκλησίας να μην εορταστεί η φετινή Κυριακή της Ορθοδοξίας επίσημα στη Μητρόπολη Αθηνών, θεωρεί, κάτι για το οποίο ο ίδιος έχει αρθρογραφήσει και στο παρελθόν, ότι θα πρέπει η ίδια η εκκλησία να προχωρήσει με συγκεκριμένες αποφάσεις προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού της από το κράτος.
ΟΠΟΙΟΣ διαβάσει το άρθρο θα δει και την αναφορά του καθηγητή στα αναθέματα που εμπεριέχονται στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας, το οποίο διαβάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας στους ιερούς ναούς. Όπως γράφει ο ίδιος σχετικά, «τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες Μητροπόλεις αποφεύγεται η ανάγνωση των αναθεμάτων, μερικοί όμως Μητροπολίτες όχι απλώς συνεχίζουν την παράδοση, αλλά προσθέτουν, κατά βούληση, και νεότερους αναθεματισμούς, μερικές φορές και για επίκαιρα ζητήματα…»
ΤΟ άρθρο του κ. Κονιδάρη το αναζήτησα εκ νέου το βράδυ της Κυριακής, διαβάζοντας αργά το βράδυ τα όσα υποστήριξε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ Ιερώνυμος στο κήρυγμα του στην Ροδιά Τυρνάβου.
ΕΚΕΙ λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα, ο Λαρίσης Ιερώνυμος απεκάλυψε, με αφορμή την παρουσία Λαρισαίου βουλευτή στην θεία λειτουργία σε ιερό ναό της Λάρισας την Κυριακή της Ορθοδοξίας, πως ο εν λόγω βουλευτής άλλα υποσχέθηκε στον ίδιο –κατά τη διάρκεια συνάντησής τους- και άλλα ψήφισε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου που αφορούσε στα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών.
Ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου, με αφορμή αυτή ακριβώς την στάση του βουλευτή, εξαπέλυσε προσωπική επίθεση εναντίον του λέγοντας πως με την στάση του «εμπαίζει» την εκκλησία και ως εκ τούτου ο ίδιος έκρινε πως θα έπρεπε να ενημερωθούν οι πιστοί, στέλνοντας μήνυμα πως κάποιοι θα το θυμηθούν όταν έρθει η ώρα της κάλπης.
ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως τα όσα υποστήριξε ο κ. Ιερώνυμος δεν μου προκάλεσαν έκπληξη. Ήμουν σίγουρος πως κάποια στιγμή οι Λαρισαίοι βουλευτές που ψήφισαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα δεχόταν τα πυρά του. Ο ίδιος άλλωστε, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, έδειξε πως δεν θα επέλεγε την αφωνία, ακόμα και για θέματα που δεν άπτονται της αρμοδιότητας του, με πιο χαρακτηριστικό αυτό της “υπόθεσης Ράπτου”.
ΑΥΤΟ όμως, η «αρμοδιότητά του» δηλαδή, είναι και το κομβικό σημείο στο οποίο αξίζει κανείς να επικεντρωθεί. Ο Ιερώνυμος Λαρίσης δεν κάνει κάτι μοναδικό στους κόλπους της εκκλησίας. Εδώ και δεκαετίες η Εκκλησία επιλέγει να παίξει έναν ρόλο, ο οποίος την εμπλέκει άμεσα σε υποθέσεις του κοσμικού κράτους. Χαρακτηριστική ήταν η πρόσφατη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Ιερώνυμου με την οποία ζήτησε την διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή(!), επί του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Με πιο απλά λόγια ο επικεφαλής της ελλαδικής εκκλησίας άφησε στην άκρη τον ρόλο του και επέλεξε να γίνει επικεφαλής κοινοβουλευτικός κόμματος.
ΟΦΕΙΛΩ να ομολογήσω, για να είμαι και δίκαιος, πως σε ένα πράγμα έχει δίκιο η εκκλησία: δεν γίνεται ως υποψήφιος βουλευτής να παρακαλάς για τους «ιερούς σταυρούς» και μετά να θεωρείς πως δεν έχεις καμία «υποχρέωση». (Και για να μην θεωρηθεί πως αφήνω το παραμικρό υπονοούμενο δεν αναφέρομαι επ’ ουδενί στον Λαρισαίο βουλευτή που βρέθηκε στο στόχαστρο του Μητροπολίτη μας, καθώς απέδειξε πως η εκλογική δύναμη που διαθέτει ξεπερνά κατά πολύ την όποια εκλογική επιρροή της τοπικής εκκλησίας).
ΕΠΑΝΩ λοιπόν στη βάση αυτή, της σταυροδοσίας δηλαδή, και της δύναμης που διαθέτει η εκκλησία επηρεάζοντας ένα συγκεκριμένο κομμάτι της κοινωνίας μας, στήνεται ένα μεγάλο αλισβερίσι το οποίο όμως τελικά κάνει ζημιά και στους μεν και στους δε. Πρωτίστως όμως κάνει ζημιά στην λειτουργία των θεσμών, δηλαδή της ίδιας της δημοκρατίας.
ΜΠΟΡΕΙ για κάποιον πιστό να είναι ορθό να ακούσει την προτροπή ενός ιεράρχη όσον αφορά μια πανδημία ή ένα εμβόλιο και όχι έναν επιστήμονα. Μπορεί για κάποιον πιστό να είναι ορθό να ακούσει την προτροπή ενός ιεράρχη για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται εκλογικά ή για το πώς θα πρέπει να τοποθετείται σε θέματα εθνικής σημασίας για την χώρα.
ΤΟ ορθό όμως για μια μερίδα πιστών δεν συνεπάγεται αυτόματα πως μπορεί να είναι ορθό και για την πολιτεία. Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Το μόνο πρόβλημα που διακρίνω σε κάτι τέτοιο είναι το κατά πόσο μπορεί να γίνει μια σοβαρή συζήτηση σε μια καθόλου σοβαρή χώρα…
