ΦΩΤΟ: Στέλιος Ματσάγγος // LarissaPress
Επιμέλεια κειμένου: Ειρήνη Παπουτσή
Παραπέμπει σε καταπράσινα τοπία του αρχιπελάγους της Αφρικής και μόνο η αναφορά του δημιουργεί… συνειρμούς για εικόνες εξωτικές. Το Πράσινο Ακρωτήρι αποτελείται από ένα σύμπλεγμα νησιών που βρίσκεται γύρω στα 500 χιλιόμετρα από τις Βορειοδυτικές ακτές της Αφρικής, με τον φακό του Στέλιου Ματσάγγου να σας μεταφέρει για λογαριασμό της LP στο όχι και τόσο… πράσινο σύμπλεγμα.
Οι Πορτογάλοι το αποίκισαν το 1456 και απελευθερώθηκε το 1974, σε μια εποχή που τα νησιά παρέμεναν σχεδόν ακατοίκητα και με πλούσια βλάστηση. Όσο για τις μέρες μας, πλέον τα νησιά κατοικούνται από 400.000 κατοίκους και με τη βλάστηση… απούσα, καθώς ίσως το μόνο πράσινο που έχει μείνει να θυμίζει στον επισκέπτη αλλοτινές εποχές είναι το όνομα του Πράσινου Ακρωτηρίου, δίχως ωστόσο κάτι τέτοιο να δείχνει ν’ αποθαρρύνει τους τουρίστες.
Ανεξίτηλη η σφραγίδα των Πορτογάλων αποίκων. Μια σφραγίδα ορατή τόσο στους ανθρώπους όσο και στη αρχιτεκτονική αλλά και τον πολιτισμό των νησιών. Την εποχή της αποικιοκρατίας τα νησιά μετατράπηκαν σε σταθμό μετεγκατάστασης σκλάβων που μεταφερόταν από την Αφρική προς την Αμερική.
Η συνεύρεση ή αν θέλετε καλύτερα η συνύπαρξη – σαφώς με τις χειρότερες συνθήκες για τους Αφρικανούς σκλάβους – με τους Πορτογάλους αποίκους, γέννησε ωστόσο έναν ιδιαίτερο πολιτισμό που είναι παντού εμφανής, ενώ εκεί που το «πάντρεμα» αυτό είχε θαυμάσια αποτελέσματα είναι αναμφισβήτητα στη μουσική.
Με στοιχεία δυτικοευρωπαϊκά, φάντος, αλλά με την καρδιά και το βλέμμα στην Αφρική, η μουσική των νησιών γέννησε και εξακολουθεί να γεννάει ρεύματα μουσικά και καλλιτέχνες παγκοσμίου βεληνεκούς.
Όσο για τους επίδοξους επισκέπτες, καλό είναι να προγραμματίσουν εκ των προτέρων τις όποιες μετακινήσεις τους από νησί σε νησί και αυτό γιατί οι ακτοπλοϊκές γραμμές δεν είναι πολύ αξιόπιστες και η μέγιστη πλειοψηφία του ντόπιου πληθυσμού μετακινείται με τις αεροπορικές γραμμές, κάτι που δυσκολεύει κατά πολύ μετακινήσεις της τελευταίας στιγμής.
