Γράφει ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης
Ο όρος “χαμένη γενιά” αναφέρεται συχνά σε όσους νέους ήταν σε ηλικία περίπου 20-30 ετών την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, δηλαδή περίπου από το 2010 και μετά. Για εμένα που ήμουνα 29 ετών το 2010, ο όρος αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς η κρίση συνέπεσε με την πιο παραγωγική μου ηλικία, επηρεάζοντας δραστικά τις ευκαιρίες και τις επιλογές στη ζωή μου.
Πολλοί από εμάς αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες στην εύρεση εργασίας, με αποτέλεσμα να μείνουν άνεργοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή να αναγκαστούν να δεχτούν δουλειές με χαμηλούς μισθούς και ελάχιστες προοπτικές. Ένας σημαντικός αριθμός αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό για να βρει καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες, συμβάλλοντας στο φαινόμενο του brain drain, δηλαδή τη μαζική φυγή εξειδικευμένου και μορφωμένου εργατικού δυναμικού από την Ελλάδα. Όσοι παρέμειναν στην Ελλάδα βρέθηκαν να ζουν σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, με περιορισμένες δυνατότητες να δημιουργήσουν οικογένεια, να αποκτήσουν δικό τους σπίτι ή να αποταμιεύσουν για το μέλλον. Αυτή την γενιά σήμερα που δεν θεωρείτε αξιόπιστος αποπληρωτής δανείου όταν τα χρόνια της κρίσης το τραπεζικό σύστημα σώθηκε με κάθε κόστος από το κράτος. Σήμερα το κοινωνικό αγαθό που ονομάζεται πρώτη κατοικία είναι έρμαιο της ελεύθερης αγοράς με ένα κράτος ανύπαρκτο. Η κρίση ανέστειλε την επαγγελματική και προσωπική ανάπτυξη πολλών νέων, καθώς οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες δεν τους επέτρεψαν να ακολουθήσουν τα σχέδια και τους στόχους τους. Πολλοί νέοι αυτής της ηλικίας ένιωσαν απογοήτευση και απώλεια ελπίδας για το μέλλον τους στην Ελλάδα, βλέποντας τις προσπάθειές τους να μην αποδίδουν καρπούς εξαιτίας των δομικών προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας.
Οι επιπτώσεις για τη “χαμένη γενιά” δεν είναι μόνο ατομικές αλλά και κοινωνικές. Η Ελλάδα έχασε ένα σημαντικό μέρος της νέας της γενιάς είτε λόγω μετανάστευσης είτε λόγω της αδυναμίας της να αξιοποιήσει το δυναμικό αυτών των ανθρώπων. Αυτό επηρεάζει τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη και τη δημογραφική δομή της χώρας. Η έννοια της “χαμένης γενιάς” αντικατοπτρίζει τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετώπισαν αυτοί οι νέοι, οι οποίοι, παρά τις προκλήσεις, προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους και να συμβάλουν στην ανάκαμψη της χώρας.
Είναι πιθανό η πλήρης ανάκαμψη της Ελλάδας από την οικονομική κρίση να χρειαστεί αρκετά χρόνια ακόμα, , ώστε να φτάσει σε ένα επίπεδο όπου η οικονομία να είναι σταθερή, οι πολίτες να έχουν βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο, και οι κοινωνικές ανισότητες να έχουν μειωθεί.
Η Ελλάδα νοσεί, πλέον είναι κάτι σαν αυτοάνοσο, όταν το κράτος βλέπει μόνο το «καλό κλιμα» των επενδύσεων και δεν βλέπει την συρρίκνωση του πληθυσμού της και τους πολίτες να αντιμετωπίζουν μια συνεχιζόμενη αίσθηση αβεβαιότητας για το μέλλον τους, με πολλούς να ανησυχούν για την ικανότητά τους να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους…
*Ο κ. Αλέξανδρος Ζουριδάκης είναι πολιτικός μηχανικός, συνεργάτης του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Δημήτρη Κουρέτα
