Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Το όνομά του συνδέθηκε για 70 ολόκληρα χρόνια με τη φινέτσα, την ποιότητα και κυρίως με τη σχέση εμπιστοσύνης που ανέπτυξε με τη Λάρισα και τους ανθρώπους της.
Ο λόγος για το χρυσοχοείο του Δημήτρη Παπαδημητρίου, με τον ίδιο ως επιχειρηματία δεύτερης γενιάς να παραλαμβάνει τη σκυτάλη από τον πατέρα του, «χτίζοντας» περαιτέρω μια εύρωστη επιχείρηση, με την πορεία να ολοκληρώνεται και το κατάστημα επί της Ερμού 18 να αδειάζει τις προθήκες του, έτοιμο να υποδεχθεί τον επόμενο ενοικιαστή του.
Σύμβολο πολιτισμού, αντικείμενο ομορφιάς και στολισμού και πάντα συνδεδεμένο με μοναδικές προσωπικές ή οικογενειακές στιγμές το κόσμημα, με τη LarissaPress να ζητά από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου να ξετυλίξει το κουβάρι μιας οικογενειακής επιχείρησης με πορεία δεκαετιών, επιζητώντας ταυτόχρονα να ανιχνεύσει σκέψεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που συνδέθηκε με την αγορά της Λάρισας και την καθημερινότητά της όσο λίγοι.
«Είμαι χρυσοχόος δεύτερης γενιάς, έχοντας παραλάβει από τον πατέρα μου, που το 1954 άνοιξε το πρώτο κατάστημα στη συμβολή των οδών Κύπρου και Ολύμπου. Ανέλαβα… δράση το 1984 και δυο χρόνια αργότερα η επιχείρηση μεταφέρθηκε στην οδό Ερμού», γυρίζει τον χρόνο πίσω ο κ. Παπαδημητρίου, ενθυμούμενος τα πρώτα του βήματα στον χώρο και τις σχέσεις που φρόντισε να αναπτύξει επισκεπτόμενος την περιφέρεια.
«Όλα είναι θέμα γνωριμίας και ανάπτυξης σχέσεων εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους. Ανέκαθεν με χαρακτήριζε ένα άγχος δημιουργικό, ήθελα να είμαι ψηλά σε μια ιδιαίτερη δουλειά που έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους και θέλει τη δική της διαχείριση», συνεχίζει, εστιάζοντας ξανά και ξανά στο “δέσιμο” και τις σχέσεις που ανέπτυξε με τους ανθρώπους.
«Πρόσεχα να μην στεναχωρήσω τους ανθρώπους, άλλωστε το κόσμημα συνδεόταν πολλές φορές με ιδιαίτερες και προσωπικές στιγμές τους, όπως ήταν ένας γάμος, ένας αρραβώνας ή τα βαφτίσια ενός παιδιού. Πολύ καλή ποιότητα και πάντα μέχρι εκεί που επιχειρηματικά έφταναν οι δυνάμεις μου. Νοικοκυρεμένα πράγματα…», θα πει γελώντας.
Δεν κρύβει την αδυναμία του στον χρυσό «πάντα χρυσός, που δε χάνει ποτέ την αξία του», θα πει και τα μάτια του θαρρείς αλλάζουν σα θυμάται περιπτώσεις… ανατροπών, με παραγγελίες χιλιάδων ευρώ να επιστρέφονται λόγω της διάλυσης μιας σχέσης και εκείνος να επιστρέφει ασυζητητί τα χρήματα στους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν.
«Δεν το σκέφτηκα λεπτό και ας ήταν χιλιάδων ευρώ η παραγγελία. Οι άνθρωποι πάνω από όλα και οι ανάγκες τους», σχολιάζει, μιλώντας μας με καμάρι και για την υπάλληλό του: «Θέλω να γράψετε το όνομά της, Ευαγγελία Μπαμπανάρα λέγεται και υπήρξε υπόδειγμα για 30 ολόκληρα χρόνια που συνεργαστήκαμε», την ευχαριστεί και δημοσίως ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Αποχωρήσαμε αφήνοντάς τον να αδειάσει και τις τελευταίες προθήκες του καταστήματος. Έβρεχε έξω μα λίγο πριν λες και βγήκε ήλιος στο κατάστημά του. Τόση ώρα κουβέντα και ποτέ δεν άκουσα τη λέξη “πελάτης”. Πάντα ο άνθρωπος, με έπιασα να σκέφτομαι καθώς άνοιγα την ομπρέλα…