Παρακολούθησα με ενδιαφέρον χθες βράδυ την τηλεμαχία των έξι υποψήφιων προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όπως φαντάζομαι και χιλιάδες άλλοι πολίτες.
Η διαδικασία, διαφορετική από τις προηγούμενες τηλεμαχίες του παρελθόντος ανάμεσα σε υποψήφιους Πρωθυπουργούς, απέκτησε ένα ενδιαφέρον από τη στιγμή που οι υποψήφιοι μπορούσαν να αντιπαρατεθούν ευθέως μεταξύ τους. Κι αυτό ακριβώς το στοιχείο αποτελεί πλέον ένα δεδομένο που δύσκολα θα αλλάξει στο μέλλον σε κάθε είδους ελληνικού debate. Οι δυο συνάδελφοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ έκαναν εξαιρετικά τη δουλειά τους, ενώ δεν έλειψαν, όπως ήταν αναμενόμενο, και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους υποψήφιους, ορισμένες δε αρκετά αιχμηρές.
Δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να βρει τον νικητή της βραδιάς. Όλοι τους είχαν καλές και αδύναμες στιγμές, κάποιοι εξ αυτών σίγουρα περισσότερες αδύναμες, ενώ κάποιοι μάλλον μπέρδεψαν τις τηλεοπτικές εκπομπές και βρέθηκαν στο στούντιο της ΕΡΤ, ενώ θα έπρεπε να είναι αλλού.
Ωστόσο υπήρξε ένας νικητής. Κι αυτός ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Η όλη διαδικασία το ενίσχυσε στα μάτια της κοινής γνώμης, ειδικά δε στο κρίσιμο κοινό το οποίο δεν είναι άλλο από τους ψηφοφόρους, τα μέλη και τους φίλους του , οι οποίοι τελικά είναι και αυτοί που στην συγκεκριμένη φάση της ιστορίας θα καθορίσουν με την ψήφο τους το μέλλον του κόμματος.
Είναι βέβαιο πως η επίδοση των έξι υποψηφίων προέδρων αλλιώς βάρυνε στο δικά μου μάτια και αλλιώς στα μάτια εκείνων που έχουν αποφασίσει να πάνε στην κάλπη. Το κρίσιμο όμως ερώτημα είναι πώς βάρυνε στα μάτια εκείνων που ήταν κάποτε ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και στην πορεία των τελευταίων χρόνων μετακινήθηκαν είτε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά.
Έχω την αίσθηση πως χθες το βράδυ έλαβαν ένα πρώτο σοβαρό μήνυμα επιστροφής στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, ειδικά δε από τη στιγμή που έχουν το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές του Κινήματος. Και σ’ αυτό αναμφίβολα βοηθάει η κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πλέον η συντριπτική μάζα των ψηφοφόρων αντιλαμβάνεται κάθε μέρα πως το κόμμα της πρώτης φοράς αριστερά μοιάζει περισσότερο με θεατρικό θίασο παρά με πολιτικό κόμμα ικανό να επανέλθει στην εξουσία.
Ολοένα και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται πως η χώρα χρειάζεται επειγόντως σοβαρή αντιπολίτευση. Είναι ζήτημα δημοκρατίας και απαραίτητο συστατικό για την λειτουργία των θεσμών και για την πορεία της ίδιας της χώρας. Αντιλαμβάνονται με άλλα λόγια πως οι εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ λαμβάνουν εθνικό διακύβευμα, καθώς ο πρόεδρος που θα εκλεγεί από την πράσινη κάλπη θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να αναμετρηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το πρώτο βήμα θα έχει συντελεστεί στις 13 Οκτωβρίου. Αν αυτός ή αυτή που θα λάβει την εντολή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ να ηγηθεί του άλλοτε κραταιού Κινήματος καταφέρει να πείσει τους πολίτες να στρέψουν τα μάτια πάνω του, τότε το πολιτικό σύστημα θα αρχίσει να ανακατατάσσεται. Αν όχι, η ανακατάταξη θα αρχίσει από τα δεξιά με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ευρύτερο χώρο του Κέντρου, καθώς και για τη χώρα. Επειδή όμως σε αυτή την φάση της πολιτικής πραγματικότητας δεν αποκλείεται να συμβούν και τα δυο, οι εσωκομματικές εκλογές τόσο στο ΠΑΣΟΚ , όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια απλή κομματική υπόθεση.
