«Η σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τον σωφρονισμό και τη δικαιοσύνη, αποτελεί έκφανση του κράτους δικαίου, της δημοκρατίας, στοιχείο μιας σύγχρονης ευνομούμενης Πολιτείας» τόνισε η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών και Διαφάνειας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, στην ομιλία της στην συνεδρίαση της Επιτροπής Σωφρονιστικού Συστήματος της Βουλής, που είχε ως θέμα τις εκπαιδευτικές δομές, τα δικαιώματα των κρατουμένων και τις υποχρεώσεις της Πολιτείας.
Η Ευαγγελία Λιακούλη εξήρε καταρχήν το έργο των εκπαιδευτικών που έχουν άοκνα εργαστεί για την ενίσχυση και λειτουργία των εκπαιδευτικών δομών στα σωφρονιστικά καταστήματα, προσφέροντας ένα “παράθυρο” στη γνώση και στη ζωή για όσους εκτίουν την ποινή τους και μια πραγματική ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους και να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Αναλύοντας τις σημερινές συνθήκες στην εκπαιδευτική διαδικασία στα καταστήματα κράτησης, η Βουλευτής Λάρισας σημείωσε ότι «σήμερα έχουμε ένα σωφρονιστικό σύστημα σοβαρά ελλειμματικό. Παρότι έχουν γίνει βήματα προόδου, έχει γίνει η νομοθετική παρέμβαση του 2018 και έχουν δημιουργηθεί σχολεία, δομές, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, τα σχολεία παραμένουν λίγα σε σχέση με τους κρατουμένους. Και μάλιστα το μείζον, όταν μιλάμε για σχολεία και δομές, είναι η σωστή στελέχωσή τους σε εκπαιδευτικό προσωπικό, όχι μόνο σε επίπεδο αριθμητικό, αλλά και στη βάση της εκπαίδευσης των ίδιων των εκπαιδευτικών στις ειδικές αυτές συνθήκες και στην ανάγκη συμπαράταξης κοινωνικών επιστημόνων στο έργο τους.
Μια συνθήκη που συνδέεται άρρηκτα με το παράδειγμα που συναντάμε εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και με απασχόλησε και προσωπικά ακαδημαϊκά σε σχετική διατριβή μου. Αναφέρομαι στα «θεραπευτικά δικαστήρια», μια ειδική μορφή δικαστηρίων, η όποια εξατομικεύει τις ανάγκες των κρατουμένων, αφού πρώτα κάνει μια ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου ο οποίος εμφάνισε εξάρτηση από ουσίες σε συνύπαρξη με παραβατικότητα, δηλαδή, ένας εξαρτημένος χρήστης και ταυτόχρονα ποινικός παραβάτης. Μέσα από τα Θεραπευτικά Δικαστήρια που μάλιστα φέρνουν εντυπωσιακά αποτελέσματα ένταξης, δίνεται «μια δεύτερη ευκαιρία» στους κρατουμένους, μέσα από μια εξατομικευμένη προσέγγιση. Όπως εξατομικευμένη είναι η αντιμετώπιση των κρατουμένων που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα από τα σωφρονιστικά καταστήματα σε πολλές χώρες του εξωτερικού όπως η Νορβηγία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο».
Καταλήγοντας, η Ευαγγελία Λιακούλη υπογράμμισε ότι αποτελεί καθήκον της Πολιτείας μέσα από ένα εθνικό ολιστικό σχέδιο να δημιουργήσει δομές που θα διασφαλίζουν την απόλυτη προσβασιμότητα των κρατουμένων στην εκπαίδευση. Διότι, ακριβώς μέσα από την εκπαίδευση διαμορφώνεται ένας νέος αξιακός κώδικας για τη ζωή, που οδηγεί στο δρόμο της ολικής επανένταξης μετά την αποφυλάκιση.
