Εντάξει, ας ήμαστε ειλικρινείς. Όλοι μας μπορούμε να βγάλουμε τις γιορτές με καθημερινά, καλοφτιαγμένα κρασάκια, ελάχιστοι όμως το θέλουμε! Ακόμα και αυτοί – εγώ δηλαδή!- που έχουν κλειδώσει για πάντα το πνεύμα των εορτών έξω από το σπίτι, ε δεν μπορεί, θα βρεθούν σε στιγμές που θα αναζητήσουν κάτι το ξεχωριστό.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα κρασιά θα πρέπει να είναι πολύ ακριβά. Προφανώς η ανάγκη για υψηλή ποιότητα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη, όμως το στυλ ή/και το κύρος είναι οι παράγοντες που βαραίνουν στην επιλογή.
Συνεπώς ας αφήσουμε στην άκρη τις φρέσκιες Μαλαγουζιές, τα νεοζηλανδέζικα Sauvignon Blanc και τα Moscato από το Asti! Θα έχουν τους υπόλοιπους 11 μήνες στην διάθεσή τους για να μας ξεμυαλίσουν όπως μόνο αυτά ξέρουν. Εδώ οι περιστάσεις απαιτούν πιο βαριά χαρτιά, το “βαριά” με η χωρίς εισαγωγικά.
Τόσο ο παγκόσμιος αμπελώνας όσο και η χώρα μας προσφέρουν αμέτρητες επιλογές κάθε είδους, στυλ και χρώματος, με τα παρακάτω ζευγάρια να διασφαλίζουν ότι εξαιρετικά κρασιά θα βρεθούν στα ποτήρια σας ανεξαρτήτως γούστου, τιμής και …πατριωτισμού!
Champagne Jaquesson Cuvee No 747 / Karanika, Extra Cuvee de Reserve
Γιορτές χωρίς ποιοτικά αφρώδη δεν νοούνται, το ίδιο και ποιοτικά αφρώδη χωρίς Σαμπάνια. Ο αγαπημένος οίκος του Ναπολέοντα ζυμώνει τα κρασιά βάσης σε βαρέλι και κυκλοφορεί την Cuvee No όποτε αυτός θεωρήσει ότι πρέπει. Η αρίθμηση ξεκίνησε στις αρχές του ’70 από το 700, οπότε αυτό το «πρέπει» μετρά 47 φορές.
Περίπου τα ίδια, χωρίς αρίθμηση ωστόσο, πράττει το οινοποιείο Karanika. Ο καρπός αυτόριζων 60χρονων κλιμάτων Ξινόμαυρου από το Αμύνταιο ζυμώνει μερικώς σε ξύλο ενώ παραμένει με τις οινολάσπες όσο πρέπει, δηλαδή τουλάχιστον 4 ½ χρόνια.
Φυσικά ο λεπτός αφρισμός, η μπισκοτένια πολυπλοκότητα και η ατελείωτη επίγευση είναι κοινός τόπος και στα δύο…
Raul Goutherin, Chablis 1er Cru Montmains Vieilles Vignes/ T- Oinos, Clos Stegasta Assyrtiko Rare
‘Ένα λευκό με οξύτητα ξυράφι, άφθονη ορυκτότητα και ατελείωτη επίγευση θα κληθεί να τα βάλει με την ιωδιούχα δύναμή χαβιαριού, στρειδιών ή καπνιστού σολομού.
Το μοναδικό terroir του Chablis, τα 50χρονα αμπέλια του Montmains και η εμπειρία που οι Goutherin συλλέγουν από το 1585(!) εξασφαλίζουν ότι όλα τα παραπάνω θα βρεθούν μέσα στη φιάλη μαζί με άφθονο κύρος εκτός αυτής.
To Rare ρεφάρει αυτή την παράδοση 14 γενεών με το εξώκοσμο terroir του Clos Stegasta, τον απόλυτο περφεξιονισμό στο αμπέλι και τη χρήση βαρελιού και αμφορέα στην οινοποίηση. Το αποτέλεσμα δεν αφήνει περιθώρια για κριτική, γεμίζοντας με όγκο την αγριάδα του σε ένα σύνολο παγκόσμιας κλάσης.
Kistler, Chardonnay Sonoma Mountains/ Δουλουφάκη, Βιδιανό Άσπρος Λαγός
Με γαλοπούλες και χοιρινά να δίνουν το παρόν σχεδόν σε κάθε τραπέζι των ημερών, τα βαρελάτα πληθωρικά πρέπει να βρίσκονται σε αφθονία.
Το οινοποιείο Kistler έχει συνδέσει το όνομά του με το Chardonnay και έχει αναγάγει το θέμα “terroir” σε επιστήμη παράγοντας 12 διαφορετικές cuvee από διάφορα αμπελοτόπια της Sonoma, έχοντας φυτεμένο έναν και μόνο κλώνο!
Το σώμα και η δύναμη του μυθικού καλιφορνέζικου κρασιού δεν μπορούν να περιγραφούν παρά μόνο να βιωθούν, όμως αυτό δεν τρομάζει το οινοποιείο Δουλουφάκη, την στιγμή μάλιστα που κρύβει έναν Άσπρο Λαγό στο καπέλο του! Καρπός του ομώνυμου cru των Δαφνών, το βαρελάτο αυτό Βιδιανό προσφέρει εντυπωσιακή συμπύκνωση και τρομακτικό πλούτο.
Luciano Sadrone, Barolo Le Vigne/ Καρυδάς, Νάουσα
Δύσκολοι καιροί για αμνοερίφια, όμως αυτό διόλου δεν μειώνει τις πιθανότητες να βρεθούν στο τραπέζι Ακόμα και αν αυτό δεν συμβεί όμως, κάποιο λιπαρό κρέας θα εκλιπαρεί για οξύτητα και τανίνες!
Ο μεγάλος Luciano Sadrone χρησιμοποιεί ως χρώματα τον καρπό από 3 αμπελοτόπια στο Barolo για να ζωγραφίσει το αριστούργημά του Le Vigne. Η γεμάτη βιολέτα αριστοκρατικότητά του είναι απαράμιλλη ωστόσο δεν παύει να είναι ένα Nebbiolo με τα όλα του, τρομακτικό σε οξύτητα και τανίνες.
Το Ξινόμαυρο είναι το Nebbiolo της Ελλάδας και η οικογένεια Καρυδά το ίδιο τελειομανής, οπότε η Νάουσά της από τα μόλις 25στρέμματα στην Άνω Γάστρα επιδεικνύει ανάλογη αγριάδα αλλά και ανάλογο μεγαλείο!
Aalto, Aalto Ribera del Duero/ Στροφιλιά, Νεμέα Μαύρος Κώνος
Στήθη πάπιας, σιγομαγειρεμένα βοδινά, εκλεκτές κοπές: όλα τους αναζητούν ερυθρά πλούσια στα πάντα και πολλές είναι οι ποικιλίες που διαθέτουν αυτό το προφίλ.
Το Tempranillo είναι μια ιδιαίτερη εναλλακτική του Cabernet Sauvignon, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από την σπουδαία Ridera del Duero με τα υψόμετρα που ξεπερνούν τα 750μέτρα. Ο πρώην οινολόγος του Vega Sicilia Mariano Garcia ξέρει καλά και τους τόπους και τα τερτίπια της ποικιλίας, μετουσιώνοντας την σε έναν τρυφερό δυναμίτη.
Ορεινός είναι και ο αμπελώνας της Στροφιλιάς στον Ασπρόκαμπο, ο οποίος μάλιστα είναι διαμορφωμένος με το δαπανηρό και επίπονο στην εφαρμογή σύστημα Lyra. Όλα τα παραπάνω συνεισφέρουν σε μια Νεμέα που συνδυάζει κλάση και χαμηλών τόνων δύναμη.
Graham’s, Tawny Port 20 Years Old/ Achaia Clauss, ΜαυροδαφνηΠατρών Reserve “601”
Ακόμα και αν δεν ανάψουν Churchill και Double Coronas, όλο και κάποιο επιδόρπιο με κάστανα ή καραμέλα η κάποιο σπουδαίο μπλε τυρί θα βρεθεί στο διάβα σας.
Τότε θα έρθει η ώρα για ένα 20χρονο Port από τον αξεπέραστο οίκο Graham’s που διαθέτει κάποια από τα σπουδαιότερα αμπελοτόπια του Douro. Ένα έργο τέχνης που κρύβει τους 20 αλκοολικούς βαθμούς κάτω από τόνους βελούδινης πολυπλοκότητας.
Ακόμα μεγαλύτερη είναι η Μαυροδάφνης 601, αφού αυτή η εκλεκτή cuvee προέρχεται από την εσοδεία του 1999! Μετρώντας λιγότερο αλκοόλ και περισσότερα σάκχαρα το προφίλ μπορεί να διαφέρει, όμως το οινικό μεγαλείο που μόνο ο χρόνος μπορεί να χαρίσει είναι ίδιο και απαράλλακτο!
