Ζώης έφτασε σχεδόν ετοιμοθάνατος στο Κέντρο Διάσωσης του Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ το 2019 με πολύ σοβαρό τραύμα στο κεφάλι· οφειλόταν ξεκάθαρα σε εσκεμμένη ανθρώπινη ενέργεια. Οι ειδικοί και οι εθελοντές της περίθαλψης τον φρόντισαν ακούραστα για τρία ολόκληρα χρόνια και η αρσενική Καρέττα επέστρεψε αποθεραπευμένη στα νερά της Μεσογείου.
Ομως το 2024, ο Ζώης βρέθηκε αδύναμος σε παραλία της Κρήτης (αναγνωρίστηκε από το σήμα του ΑΡΧΕΛΩΝ που είχε τοποθετηθεί στο πτερύγιό του) και επέστρεψε στο Κέντρο Διάσωσης, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε καταπιεί μεγάλη ποσότητα πλαστικών απορριμμάτων.
Χάρη στη φροντίδα που δέχτηκε, ανέκτησε και αυτή τη φορά τις δυνάμεις του και πριν από λίγες μέρες γύρισε ξανά στο σπίτι του: στη θάλασσα.
Η περιπέτειά του είναι για τον ΑΡΧΕΛΩΝ μια αφορμή να συνειδητοποιήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας τι σημαίνει πλαστική ρύπανση για όλη τη θαλάσσια ζωή.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο στη μείωση της χρήσης πλαστικών σακουλών τα τελευταία χρόνια. Η νέα έκθεση της Eurostat, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, δείχνει ότι 29,8 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες μεταφοράς χρησιμοποιήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 2022 – 4,7 δισεκατομμύρια λιγότερες σε σύγκριση με το 2021. Η μείωση, δηλαδή, ήταν της τάξης του 14%, με μέσο όρο 66,6 σακούλες να αντιστοιχούν σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη ετησίως.
Ομως και πάλι, η χώρα μας απέχει από αυτόν τον στόχο, αφού σε κάθε Ελληνα αντιστοιχούν 80 σακούλες.
Ο αγώνας, λοιπόν, κατά της πλαστικής ρύπανσης είναι μακρύς και δύσκολος. Η ιστορία του Ζώη το αποδεικνύει.
