Του Άγγελου Προβιά
Μέρα με την μέρα τα περιστατικά βίας ανηλίκων πληθαίνουν σε ανησυχητικά ποσοστά, αποκτώντας μάλιστα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν σχέση όχι μόνο με τη συχνότητα αλλά και με τον τρόπο που αυτά εκδηλώνονται.
Η επιθετικότητα των ανηλίκων φυσικά δεν είναι ένα φαινόμενο της εποχής, ωστόσο ορισμένα χαρακτηριστικά της είναι ικανά να ανησυχήσουν ην οργανωμένη πολιτεία και την επιστημονική κοινότητα.
Το 2024 σύμφωνα με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, καταγράφησαν 9.000 συλλήψεις ανηλίκων για περιστατικά παραβατικής συμπεριφοράς (50% αύξηση σε σχέση με το 2023) ενώ πριν από ένα μήνα ανακοινώθηκαν μέτρα κατά της βίας των ανηλίκων από τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη και τον αναπληρωτή υπουργό Αθλητισμού Γιάννη Βρούτση.
Συγκεκριμένα, το υπουργείο Δικαιοσύνης στοχεύει με τρία όπλα την επανένταξη των ανηλίκων από 12 έως 18 ετών που καταδικάζονται για αδικήματα σχετικά χαμηλής βαρύτητας, δηλαδή όχι κακουργήματα, για να παραμείνουν εκτός φυλακής: το πρώτο είναι ο αθλητισμός, το δεύτερο ο πολιτισμός και το τρίτο η κοινωφελής εργασία.
Η LarissaPress συνομίλησε με τον κ. Γιώργο Γιαννούση, Ψυχοθεραπευτή – Οικογενειακό θεραπευτή προσπαθώντας να προσεγγίσει το φαινόμενο.
«Η βία των εφήβων μοιάζει όλο και περισσότερο με την βία των ενηλίκων, γίνεται δηλαδή ακόμα πιο σκληρή και απρόσωπη», μας εξηγεί ο κ. Γιαννούσης τονίζοντας πως η δύναμη των εφήβων αποτελεί κινητήριο μοχλό για την καλλιέργεια της επιθετικότητας σε περίπτωση που δεν μετασχηματίζεται σε κάτι θετικό.
«Οι έφηβοι μιμούνται και εξελίσσονται πάνω σε ένα μοτίβο με το οποίο και οι ενήλικες μετρούν την αξία των ανθρώπων και των πραγμάτων, δηλαδή με την δύναμη της ισχύος και του χρήματος. Το ποιός λοιπόν θα υπερισχύσει είναι πολύ σημαντικό στοιχείο και το μόνο που διαθέτουν οι έφηβοι για να υπερισχύσουν είναι η δύναμη του σώματος τους. Έτσι την δύναμη αυτή που την κατέχουν πολύ πληθωρικά εξαιτίας της νιότης τους, προσπαθούν να την χρησιμοποιήσουν για να υπερισχύσουν έναντι των υπολοίπων», σημειώνει ο ίδιος.
«Όσο αυτή η ζωτική ενέργεια (δύναμη) που έχουν οι έφηβοι δεν μετασχηματίζεται σε κάτι θετικό π.χ σε καλλιεργημένη γνώση και εμπειρία τότε γίνεται επιθετικότητα. Η βία που παρακολουθούμε στους ανήλικους, στην ουσία είναι μια ακαλλιέργητη μορφή της δύναμης και της ορμής που έχουν μέσα τους για να ζήσουν».
Ζούμε σε μια κοινωνία θεατών
«Είμαστε μια κοινωνία θεατών της ζωής οπότε δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση όταν καταγράφονται τέτοια περιστατικά. Το θέμα είναι να ψάξουμε λίγο βαθύτερα για να βρούμε τι συμβαίνει και οι νέοι εκδηλώνουν βίαιες συμπεριφορές, είτε γίνονται παθητικοί δέκτες. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί στην εποχή μας κυριαρχεί η σαγήνη της βίας. Η ισχύς της δύναμης είναι το μοντέλο με το οποίο κινείται ο κόσμος και διαπαιδαγωγούνται οι νέοι.», σήμερα εξηγεί ο Λαρισαίος ψυχοθεραπευτής.
Δεν υπάρχουν ασήμαντοι λόγοι που οδηγούν τους ανήλικους στην βία
Οι αφορμές που οδηγούν τα παιδιά σε πράξεις βίας, μπορεί να χαρακτηρίζονται από σε ορισμένους ως «ασήμαντες» ωστόσο το ζήτημα είναι τελικά πολύ βαθύτερο.
«Δεν υπάρχουν ασήμαντοι λόγοι που οδηγούν τους έφηβους στην βία. Οι λόγοι έχουν να κάνουν με τις ζωές τους και κυρίως με τον πώς αντιλαμβάνονται την ίδια τη ζωή. Μπορεί να μαλώσουν δύο νεαρά κορίτσια (π.χ για ένα αγόρι) ωστόσο από πίσω κρύβεται η αίσθηση της αυτοπραγμάτωσης, δηλαδή με το πώς αισθάνονται τον εαυτό τους σημαντικό. Όλες αυτές οι συγκρούσεις γίνονται ακριβώς για τον λόγο αυτό, για να αποδείξει ο νέος πως κατέχει μια σημαντικότερη θέση από τον άλλον».
