Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι
Ήμαστε σήμερα εδώ ξανά, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, τηρώντας την υπόσχεση που δώσαμε απέναντι στους 57 αδικοχαμένους συνανθρώπους μας , τις οικογένειές τους.
Χαιρετίζουμε για άλλη μια φορά όλους εσάς που ακούραστα δύο χρόνια τώρα δίνετε την μάχη για μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη που στοίχησε την ζωή σε 57 ψυχές. Με πείσμα λοιπόν τόσο καιρό δεν μπόρεσαν να πνίξουν τις φωνές μας. Γίναμε ξανά και ξανά η φωνή των αδικοχαμένων νέων απαιτώντας αυτό το έγκλημα να μην συγκαλυφθεί. Μόνοι τους και όλοι μας !
Γι΄αυτό χαιρετίζουμε όλους τους φορείς της πόλης που σήκωσαν το βάρος αυτής της ευθύνης απέναντι στην σιγή που θέλουν να επιβάλλουν. Που μπήκαν μπροστά με αποφάσεις των φορέων τους για να οργανωθεί με επιτυχία και η σημερινή πρωτοβουλία.
Επαναλαμβάνουμε ξανά εκείνα που από τις πρώτες στιγμές αβίαστα είπαμε κάνοντας τον πόνο, οργή και την οργή αγώνα : Η σημερινή μας συγκέντρωση είναι ένα μεγάλο «δεν θα ξεχαστεί» ,απαιτώντας ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Δύο χρόνια μετά και ακόμη αντηχούν στα αυτιά και στο μυαλό όλων μας τα συνθήματα εκείνων των πρώτων των ημερών.: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».
Είμαστε εδώ απέναντι στην αποδεδειγμένα κατάπτυστη προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών και των ενόχων από την κυβέρνηση, τη Hellenic Train, τον ΟΣΕ κι άλλους μηχανισμούς . Τα κόμματα που εναλλάχτηκαν στις κυβερνήσεις, που όλες τους συνέχισαν στις ράγες της ίδιας εγκληματική πολιτικής ! Θέλουν το έγκλημα να ξεχαστεί γιατί όλοι αυτοί είναι ένοχοι! Δίνουμε μια μάχη σκληρή απέναντι σε όλους τους μηχανισμούς της ψευτιάς και τις υποκρισίας. Που αφού δεν μπόρεσαν να επιβάλουν την σιωπή στο όνομα του πένθους, αφού ναυάγησε παταγωδώς το αφήγημα για το «ανθρώπινο λάθος», τις «παθογένειες του κράτους» και το «όλοι φταίμε» γιατί «όλοι γνωρίζαμε», συνεχίζουν ξεδιάντροπα και λυσσαλέα το «μπάζωμα» της υπόθεσης .
Γι΄αυτό δύο χρόνια μετά ,η δίκη δεν έχει ξεκινήσει ακόμη γι΄αυτό το απερίγραπτο έγκλημα. Δύο χρόνια μετά κι όλα τα σοβαρά ζητήματα που αναδείχθηκαν σε σχέση με την ασφάλεια στην μετακίνηση με τον σιδηρόδρομο είναι εδώ, άλυτα. Πόσα παραλίγο νέα ΤΕΜΠΗ ζήσαμε τελευταία ; Τουλάχιστον τρία ατυχήματα έχουν συμβεί, ακόμη 2 αποφεύχθηκαν την τελευταία στιγμή, ένα εκ των οποίων μπορούσε να οδηγήσει σε μετωπική σύγκρουση. Δυο χρόνια μετά την πόλη μας εξακολουθούν να την διασχίζουν δεκάδες χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών χωρίς ουσιαστικό μέτρο προστασίας, χωρίς κουβέντα για την υπογειοποίηση. Δυο χρόνια μετά εκατοντάδες συνάδελφοι συνεχίζουν, με τον φόβο στην ψυχή τους, να μετακινούνται καθημερινά με το τραίνο για την δουλειά τους αντιμετωπίζοντας έναν καθημερινό γολγοθά.
Η κυβέρνηση και οι όλοι αυτοί επενδύουν στο να ξεχάσουμε. Όμως η πραγματικότητα είναι πεισματάρα και η αλήθεια εκδικείται . Γι΄αυτό όσο κι αν «τα δίνουν όλα» προσπαθώντας να το κουκουλώσουν, συνεχώς όμως στο φως της δημοσιότητας έρχονται νέα ντοκουμέντα, νέα ευρήματα, σαν αυτά τα ηχητικά ντοκουμέντα, με τις δραματικές στιγμές που ακούσαμε τιε τελευταίες ημέρες, που αποδεικνύουν ότι δεκάδες άνθρωποι, νέα παιδιά οι περισσότεροι, δεν χάθηκαν από την ίδια την αποτρόπαιη σύγκρουση, αλλά χάθηκαν άδικα από την πυρκαγιά που ξέσπασε μετά. Παιδιά που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί! Παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν του κάθε απλού ανθρώπου! Έχουν εγκληματική ευθύνη, οφείλουν να απολογηθούν για το έγκλημα και να πληρώσουν! Να πληρώσουν διπλά για την εξόφθαλμη προσπάθεια συγκάλυψης την αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, τις απίστευτες παραλείψεις αποδεικτικών στοιχείων, τις παραβλέψεις στην ανακριτική διαδικασία και ένα σωρό άλλα που ακούμε, διαβάζουμε τόσο καιρό!
Κι όχι μόνο αυτό, αφού όλον αυτό το διάστημα από αυτό το έγκλημα υπήρξαν εξελίξεις που επιβεβαίωσαν ξανά και ξανά το ίδιο ζήτημα. Πως τελικά τα «Τέμπη» είναι πολλά για να τα ξεχάσει ή να τα προσπεράσει κανείς. Τα αναπαράγει διαρκώς αυτή η πολιτική που θυσιάζει την ασφάλεια στη ζωή μας για τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών, των μεγαλοβιομηχάνων, των τραπεζιτών. Ο Θεσσαλικός κάμπος ακόμα μετρά τις πληγές του από τον Daniel,οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε κρεματόρια από τα συνεχή εργατικά δυστυχήματα και η ζωή μας συνεχίζει να είναι «πάμε κι όπου βγεί» παντού!
Επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά πως καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουμε λοιπόν σε δεσμεύσεις αυτού του κράτους, των κυβερνήσεων ότι δήθεν «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο» και ότι με αφορμή το δυστύχημα «θα αλλάξουν τα πάντα». Όπως «αλλάζουν» μετά από κάθε τέτοια μεγάλη τραγωδία, μέχρι αυτή να επαναληφθεί. Όταν τους ακούμε να λένε πως «τώρα πρέπει να γίνουν όλα όσα δεν έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια» σημαίνει πως θέλουν να αξιοποιήσουν αυτή την τραγωδία για τρέξουν ποιο γρήγορα όσα κάνανε μέχρι σήμερα, γι΄αυτό «όλα τα υλικά» που οδήγησαν σε αυτό το έγκλημα παραμένουν : νέες ιδιωτικοποιήσεις, νέες μειώσεις δρομολογίων, νέες μειώσει προσωπικού, νέα πακέτα σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Δεν τους πέρασε! Όχι μόνο δεν τους βγήκε η προσπάθεια να συγκαλύψουν ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν οφείλεται σε “κακιά στιγμή” αλλά και οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν με δύναμη, συντριπτικά πως ήταν προδιαγεγραμμένο με αιτίες και ενόχους. Πως αυτό που προσπαθούν με αγωνία να συγκαλύψουν, πέρα από πρόσωπα, είναι η εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. και όλων των κυβερνήσεων που την υλοποίησαν. Η πολιτική που τα μετράει όλα με το κέρδος των καπιταλιστών θυσιάζοντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές. Αυτή μας στερεί το «οξυγόνο» στην ζωή, σφίγγει σα θηλιά στον λαιμό κάθε δυνατότητα σήμερα να ζήσουμε καλύτερα, ασφαλείς, προστατευμένοι από κάθε κακοτυχία, από κάθε ανθρώπινο λάθος!
Καταλαβαίνουμε την απογοήτευσή τους , την απελπισία τους που ο στόχος τους να μείνει στο απυρόβλητο πάνω απ’ολα η διαχρονική επιλογή όλων των κυβερνήσεων(ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) που – και στον τομέα των Μεταφορών – υπηρέτησε κι υπηρετεί το σημερινό κράτος και κυρίως το σάπιο σύστημα που δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές γιατί αυτό που βλέπει μόνο «είναι κέρδη και ζημιές» για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Σε αυτό κράτος όσο κι αν ψάχνει κανείς το δίκιο του δεν θα το βρει! « Καμιά πληγή δεν κλείνει, χωρίς να μπουν τα κέρδη στο εδώλιο…αυτό θα πει δικαιοσύνη»! Γιατί αυτό το κράτος δεν λοξοδρόμησε, δεν παραστράτησε αυτό Ευρωπαϊκό κεκτημένο της «ανθρωπιάς και της
κοινωνικής δικαιοσύνης» όπως μας λένε ορισμένοι ! Όλα αυτά έγιναν και γίνονται με τις ευλογίες και τις οδηγίες της ΕΕ που θέτει ως προτεραιότητα την αύξηση της χωρητικότητας του σιδηροδρομικού δικτύου , της ταχύτητας μεταφοράς εμπορευμάτων σε βάρος όλων των αναγκαίων μέτρων ασφάλειας και γι΄αυτό μόνο το 13% των διαδρομών του κεντρικού δικτύου της ΕΕ λειτουργεί σήμερα με συστήματα που ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για ανθρώπινο λάθος! Αυτές είναι οι βέλτιστες πρακτικές της που κάποιοι μάλιστα τις επικαλούνται ως λύση σήμερα στο χάλι του σιδηροδρόμου και της ζωής μας συνολικότερα!
Αυτή την ευρωπαϊκή «νόρμα» εφαρμόζει και στην χώρα μας αυτό το κράτος κι αφήνει συνειδητά το μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου ακάλυπτο από σύγχρονα μέσα ασφαλείας, αυτήν ακριβώς την «κανονικότητα» της ΕΕ επικαλέστηκε η κυβέρνηση για να συγκαλύψει τις εγκληματικές της ευθύνες. Με αυτούς τους κανόνες δίνονται Ευρωπαϊκά Πιστοποιητικά Ασφάλειας στις σιδηροδρομικές εταιρείες όπως και στην Hellenic Train λίγες ημέρες μάλιστα πριν το έγκλημα, με διαβεβαιώσεις των ίδιων τα εταιρειών κι όχι με ουσιαστικούς ελέγχους.
Με τους κανόνες κράτους και ΕΕ δόθηκαν οι δεκάδες παρατάσεις υλοποίησης της περιβόητης σύμβασης 717, με την Κομισιόν σε ρόλο διαιτητή στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στους ανταγωνιζόμενους ομίλους – αναδόχους. Ανταγωνισμούς που πλήρωσαν οι 57 νεκροί των Τεμπών.
Αυτό το «δίκαιο» ακολουθούν όταν κάθε τρεις και λίγο σέρνουν στα δικαστήρια συνδικαλιστές, πρωτοπόρους εργαζόμενους κι αγωνιστές. Όπως έκαναν πρόσφατα ακόμη και με τους εργαζόμενους της Hellenic Train που κήρυξαν τις απεργίες τους παράνομες και καταχρηστικές. Τους εκδικούνται γιατί καταγγέλουν πως ο σιδηρόδρομος με ευθύνη τους σήμερα έχει καταντήσει μια καρμανιόλα, γιατί διεκδικούν όσα χρειάζεται για να αλλάξει !
Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να «εκτροχιάσουμε» με την πάλη μας για να υπάρξει ουσιαστική δικαίωση! Να αλλάξει πορεία το τρένο, όχι μόνο ο μηχανοδηγός! Γιατί δεν είναι μονόδρομος η ζωή μας να περνάει μέσα από «Τέμπη». Γιατί υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες να ζούμε καλύτερα και με ασφάλεια, βάζοντας στο στόχαστρο την εγκληματική πολιτική του κέρδους.
Σήμερα λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια από το έγκλημα, τιμάμε τη μνήμη των 57 νεκρών αγωνιστικά, μαχητικά. Απαιτώντας να τιμωρηθούν οι ένοχοι και η πολιτική τους, παλεύοντας να ξεριζωθούν οι αιτίες για τα επόμενα Τέμπη που καιροφυλαχτούν, όχι μόνο στον σιδηρόδρομο αλλά συνολικά στις μεταφορές, στους χώρους δουλειάς, στις γερασμένες υποδομές, στην Υγεία και την Παιδεία.
Αυτό είναι το χρέος μας, σε αυτό τον δρόμο θα συνεχίσουμε!
