Ιατρός, συλλέκτης και ευεργέτης της Λάρισας ο Γεώργιος Ι. Κατσίγρας, με τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα να προχωρά σε ανάρτηση με αφορμή τη συμπλήρωση 27 χρόνων από τον θάνατό του, σημειώνοντας τα εξής:
Ο Γεώργιος Ι. Κατσίγρας γεννήθηκε στη Νέα Φιλιππούπολη Λάρισας στις 20 Φεβρουαρίου του 1914. Ήταν γιος του Ιωάννη Κατσίγρα, γεωπόνου, και της Ελένης Καραμπίλια, από τη Λάρισα.
Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ της χειρουργικής. Άρχισε την ειδίκευσή του στη χειρουργική το 1947 στο Θεραπευτήριο Ευαγγελισμός κοντά στο Νικόλαο Σπαρούνη – Τρίκορφο και στη συνέχεια στο Γερουλάνειο Ίδρυμα – Κλινική Σμπαρούνη.
Υπηρέτησε ως πολίτης ιατρός στο 404 στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας από το 1938 ως το 1939. Tο 1940 στρατεύτηκε και υπηρέτησε στο ίδιο νοσοκομείο και στη συνέχεια, μετά το σεισμό και τη μεταφορά των τραυματιών, στην Αιδηψό μέχρι το 1941.
Το 1946 παντρεύτηκε τη συνεργάτιδα και βοηθό του, διπλωματούχο αδελφή νοσοκόμα της Σχολής του Ευαγγελισμού και διευθύνουσα της Β΄ Χειρουργικής Κλινικής του Ευαγγελισμού και της Κλινικής Σμπαρούνη, Καίτη Καζαντζή.
Το 1949 εγκαταστάθηκε στη Λάρισα, όπου άρχισε να χειρουργεί στην Κλινική Τριπουλά, στην οποία έμεινε για ένα χρόνο. Σύντομα αποδείχτηκαν οι ικανότητες του νέου γιατρού και έγινε αποδεκτός από ολόκληρο τον ιατρικό κόσμο της περιοχής, ο οποίος συνεργάστηκε στενά μαζί του.
Τότε ίδρυσε τη δική του κλινική, την οποία αργότερα επέκτεινε κτιριακά, και το 1954 αγόρασε οικόπεδο στην οδό Παπακυριαζή 22 και άρχισε να κτίζει την καινούργια κλινική σε σχέδια του αρχιτέκτονα μηχανικού Ανδρέα Κριεζή. Έτσι δημιουργήθηκε η κλινική Γ. Ι. Κατσίγρα, μία από τις μεγαλύτερες και πιο άρτια εξοπλισμένες της εποχής στα Βαλκάνια, που εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1955. Σήμερα στο κτίριο της κλινικής στεγάζεται η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
H φήμη του Γ. Ι. Κατσίγρα ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας. Τον προτιμούσαν για τη θεραπεία τους Έλληνες μετανάστες εγκατεστημένοι στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αμερική, την Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική. Χειρούργησε περισσότερους από 50.000 ασθενείς. Μεγάλος αριθμός από αυτούς νοσηλεύτηκε και χειρουργήθηκε δωρεάν.
Η δημιουργική πορεία του Γ. Ι. Κατσίγρα σημάδεψε την ιστορία της Λάρισας το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και είναι σίγουρο ότι το έργο και η προσφορά του θα παραμείνουν στη μνήμη, όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Διαδραμάτιζε το ρόλο του ως γιατρός και ως πολίτης με αυτοκυριαρχία και αίσθημα ευθύνης. Ως γιατρός προκαλούσε το θαυμασμό, ως άνθρωπος δέος και ως φιλότεχνος σεβασμό.
Φύση καλλιτεχνική – αν δεν γινόταν γιατρός θα γινόταν ζωγράφος -, από το 1950 ως το 1965 περίπου, συλλέγει πίνακες ζωγραφικής, χαρακτικά και σχέδια Ελλήνων ζωγράφων του 19ου και του 20ου αιώνα.
Εκτός από τη δωρεά της συλλογής έργων τέχνης, κληροδότησε στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ. Ι .Κατσίγρα τα έπιπλα του Ερρίκου Σλήμαν – τα οποία εκτίθενται επίσης στη Δημοτική Πινακοθήκη – και στη Δημοτική Πινακοθήκη επίσης 1.250 βιβλία τέχνης. Δώρισε επίσης 4.500 βιβλία λογοτεχνίας και ποίησης στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λάρισας.
Το 1981, με επιστολή προς το Δήμαρχο Λάρισας Αριστείδη Λαμπρούλη, ο Γεώργιος και Καίτη Κατσίγρα αποφάσισαν να δωρίσουν στο Δήμο Λάρισας την πολύτιμη συλλογή 781 έργων ζωγραφικής, χαρακτικών και σχεδίων, με τον όρο να δημιουργηθεί κτήριο και νομικό πρόσωπο με την επωνυμία «Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα».
Το 1983 ο Γ. Κατσίγρας βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο της τάξεως των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, το 1984 ο Δήμος Λάρισας του απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης της Λάρισας, το 1987 η ΑΝΚΕΛ του απένειμε το βραβείο ΑΝΚΕΛ 1986 για την «επιστημονική του καταξίωση και προσφορά η οποία έχει ξεπεράσει τα όρια του νομού», το 1994 ο Ροταριανός Όμιλος Θεσσαλονίκης του απένειμε « βραβείο ευποιίας μετά χρυσού μεταλλίου» το 1997, με την ανακοίνωση της δωρεάς της ιατρικής του βιβλιοθήκης, ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας του απένειμε το χρυσό νυστέρι και το 1998 τιμήθηκε με μετάλλιο από την Κοινότητα Ζαππείου «για το ογκώδες πρωτοποριακό και επιστημονικό του έργο το οποίο κατέλειπε ως χειρούργος και για το οποίο καταξιώθηκε στο πανελλήνιο, από την πλούσια πολιτισμική του προσφορά στη Λάρισα, κορυφή της οποίας αποτελεί η δωρεά της Συλλογής».
Αντιμετώπισε το πρόβλημα υγείας του με ψυχραιμία και γενναιότητα. Έμεινε μέχρι τέλος της ζωής γιατρός χωρίς να πάρει σύνταξη, δεχόμενος στο ιατρείο του παλαιούς πελάτες, γνωστούς, συγγενείς και φίλους.
Ήταν ένας μεγάλος γιατρός, ακόμα πολλοί αφηγούνται πως τους χειρούργησε ο Κατσίγρας. Ο γιατρός που λάτρεψε την τέχνη και την πόλη του τη Λάρισα, στην οποία δώρισε την σπουδαία συλλογή του, η οποία συμπληρώνει τη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης.
Πέθανε στη Λάρισα στις 17 Μαρτίου του 1998.
