Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Απώλεια, θάνατος, θλίψη. Έννοιες συνυφασμένες με τον άνθρωπο και μια διαδικασία επώδυνη, που ο καθένας διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο. Τί γίνεται όμως όταν όλα τα παραπάνω αφορούν στο κατοικίδιό μας, τον τετράποδο (συνήθως) σύντροφο ζωής που αποχαιρετούμε αναζητώντας – μάταια τις περισσότερες φορές – τρόπους μιας αξιοπρεπούς ταφής του;
Στο ερώτημα, όπως και σε πολλά ακόμη, έρχεται να απαντήσει ο Αλέκος Παπαγγελής, που εδώ και μικρό χρονικό διάστημα, σε συνεργασία με τον Στέλιο Τσιτσικλή, έρχεται να καλύψει το κενό μιας σίγουρα κοινωνικής αλλά και συναισθηματικής ανάγκης, λειτουργώντας λίγο έξω από τη Λάρισα (12 χλμ. ΠΕΟ Λάρισας – Βόλου) ένα κοιμητήριο μικρών ζώων συντροφιάς, το πρώτο σε ολόκληρη τη Θεσσαλία.
Πόσο δύσκολο να εξωτερικεύσει κάποιος τα συναισθήματά του για την απώλεια του σκύλου ή της γάτας του και πως υποδέχτηκαν στη Λάρισα κηδεμόνες ζώων μα και εμπλεκόμενοι φορείς (κτηνίατροι, φιλοζωικές κλπ.) μια προσπάθεια που καταγράφεται εδώ και καιρό και σε άλλες περιοχές της χώρας (Αττική, Θεσσαλονίκη, Αχαΐα, Θεσπρωτία), αλλά και ποια τα κόστη μιας τέτοιας επιλογής και ποιες οι υπηρεσίες που προσφέρονται, ήταν κάποια από τα ερωτήματα που θέσαμε, με τον κ. Παπαγγελή να στέκεται στην προσωπική του εμπειρία και μια απόφαση που πάρθηκε μετά τον θάνατο του δικού του κατοικίδιου.
«Όλα ξεκίνησαν από προσωπική ανάγκη, μετά τον θάνατο του δικού μου κατοικίδιου, με την ιδέα να ωριμάζει ως απάντηση στην κοινωνική αλλά και συναισθηματική ανάγκη που προκύπτει για τους ιδιοκτήτες, που σαφώς δένονται με το ζώο τους», ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Παπαγγελή, για να ακολουθήσει η περιγραφή ενός γραφειοκρατικού… Γολγοθά που βίωσε επί 3 χρόνια, μέχρι την εξασφάλιση της άδειας λειτουργίας του χώρου.
«Μας… έσωσε κυριολεκτικά η ευρωπαϊκή νομοθεσία, καθώς στη χώρα μας λίγοι επιχείρησαν κάτι ανάλογο, ενώ ενδεικτικό των όσων βιώσαμε είναι και το γεγονός πως οι υπηρεσίες έψαχναν… ΚΑΔ να μας εντάξουν», σχολιάζει, σημειώνοντας το μεγάλο ενδιαφέρον που ήδη καταγράφεται για ένα εγχείρημα που δείχνει να ξεπερνά τα όρια της Λάρισας, δίχως φυσικά να λείψουν και χλευαστικά σχόλια για την πρωτοβουλία, ευτυχώς πολύ μικρότερης κλίμακας.
«Ο χώρος λειτουργεί κάτι λιγότερο από δύο μήνες και ήδη προχωρήσαμε σε περίπου 20 ταφές, ενώ οι ενδιαφερόμενοι προέρχονται κυρίως από τον νομό μας, όπως και από τη γειτονική Μαγνησία, με πολλούς από αυτούς να διαμορφώνουν περαιτέρω τον χώρο ταφής, αλλά και να επισκέπτονται το νεκρό κατοικίδιό τους κατά τις ώρες επισκεπτηρίου (Τρίτη και Κυριακή). Είναι σημαντικό θεωρώ οι ιδιοκτήτες να εκφράζουν τα συναισθήματά τους για την απώλεια, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που το ζώο διατηρήθηκε σε καταψύκτη προκειμένου ενήλικες – που μεγάλωσαν μαζί του από παιδιά και πλέον βρίσκονται εκτός πόλης (φοιτητές κυρίως) – να παραβρεθούν στην ταφή».
Θα πρέπει να σημειωθεί πως ο περιποιημένος χώρος του κοιμητηρίου διαθέτει όλες τις απαραίτητες εκ του νόμου προδιαγραφές λειτουργίας, ενώ στα πλάνα των ιδιοκτητών του είναι και η λειτουργία αποτεφρωτηρίου και οστεοφυλακίου, όπως και η αδειοδότηση οχήματος για τη μεταφορά των νεκρών ζώων στο κοιμητήριο.
«Αυτή την περίοδο λειτουργούμε σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο τριών στρεμμάτων, ωστόσο στη διάθεσή μας υπάρχει επιπλέον όμορη έκταση που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρης της Θεσσαλίας. Εκτιμώ πως μέχρι το καλοκαίρι θα λειτουργήσει και το αποτεφρωτήριο, με εγκεκριμένη άδεια για ζώα συντροφιάς μέχρι 40 κιλά», αναφέρει ο κ. Παπαγγελής, μιλώντας μας και για τα κόστη μιας τέτοιας επιλογής.
«Προφανώς και η ιδέα υλοποιήθηκε με γνώμονα τις ανάγκες και κυρίαρχο ζητούμενο την ασφαλή και αξιοπρεπή ταφή των ζώων, ένα ζήτημα που απασχολεί όχι μόνο ιδιοκτήτες μα και κτηνιάτρους, αφού σύντροφοι ζωής κατέληγαν στις χωματερές ή γινόταν ανεξέλεγκτη ταφή τους, με τυχόν κινδύνους για τη δημόσια υγεία να ελλοχεύουν. Από κει και πέρα, το κράτος μας αντιμετωπίζει και φυσικά μας φορολογεί ως επιχείρηση και ως εκ τούτου υπάρχουν λειτουργικά κόστη, που ωστόσο δεν ξεπερνούν τα 300 – 350 ευρώ για δύο χρόνια».
Η πρωτοβουλία έχει ήδη συγκεντρώσει πλήθος θετικών σχολίων, με τον «Άγιο Μόδεστο» να έρχεται να καλύψει όχι μόνον μια σημαντική ανάγκη, εξασφαλίζοντας μια αξιοπρεπή τελευταία φροντίδα για τους τετράποδους φίλους μας, μα και να προτείνει μια λύση στο πρόβλημα της αυθαίρετης ταφής τους.
