Του Άγγελου Προβιά
Δεν υπάρχει Λαρισαίος φίλαθλος, λένε οι παλαιότεροι, όπου είτε πριν είτε μετά τον αγώνα της ΑΕΛ να μην έχει φάει στην καντίνα του Τάκη, μια καντίνα που μετράει σχεδόν 50 χρόνια και έχει ζήσει τις μαγικότερες στιγμές της «Βασίλισσας του Κάμπου», από την «χρυσή» δεκαετία του 1980 μέχρι και σήμερα.
Η LarissaPress συνομίλησε με τον Τάκη Καραγιάννη, ιδιοκτήτη της ιστορικής πλέον καντίνας όπου μας εξιστόρησε τα πρώτα χρόνια, όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές έξω από το γήπεδο αλλά και τι σημαίνει για τον ίδιο η ομάδα της ΑΕΛ.
Τα πρώτα δύσκολα χρόνια
Ο Τάκης Καραγιάννης αναφέρει στην LP τις αρχικές δυσκολίες μέχρι να αποκτήσει την καντίνα και τις οικονομικές δυσκολίες που βίωσε τα πρώτα χρόνια:
«Στην αρχή πήγα να πάρω με δάνειο μια καντίνα στα Γιαννιτσά ωστόσο η συμφωνία στράβωσε αρχικά και για αυτόν τον λόγο πήγα στην Σκιάθο να δουλέψω σερβιτόρος. Κάθισα εκεί μέχρι το καλοκαίρι όπου τότε μου τηλεφώνησε ο ιδιοκτήτης της καντίνας από τα Γιαννιτσά και μου είπε πως την πουλάει. Εγώ τελικά την αγόρασα και ήρθα στη Λάρισα το 1978.
Τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα καθώς εκτός από το γήπεδο πηγαίναμε σε λαϊκές και πανηγύρια και πουλούσαμε και καφέδες συν τοις άλλοις, ενώ θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα πανηγύρι στον Αλμυρό που δεν είχαμε λεφτά να βάλουμε βενζίνη για να επιστρέψουμε στη Λάρισα, κι έτσι κοιμηθήκαμε μια βδομάδα στην καντίνα μέχρι να τα μαζέψουμε… »
Οι ένδοξες εποχές, ο Μπλιώνας και οι πολιτικοί
«Από την χρυσή δεκαετία του 1980 θυμάμαι με νοσταλγία εκείνες τις ένδοξες εποχές που η ΑΕΛ πήρε πρωτάθλημα και κύπελλο ενώ ο κόσμος που συμμετείχε ήταν απερίγραπτος. Υπάρχει ένα ματς με τον Ολυμπιακό που έχει μείνει χαρακτηριστικά στη μνήμη μου… Το Αλκαζάρ, ξέρετε, έπαιρνε 17.000 κόσμο και απέξω ήταν άλλες 6 με 7 χιλιάδες που όλοι ερχόντουσαν να φάνε σε μένα καθώς τότε δεν υπήρχε κοντά στο γήπεδο μαγαζί για φαγητό και καφέ…
Το 1987 επίσης μου έχει χαραχθεί στην μνήμη το σκηνικό με «Τα ούρα του Τσίγκοφ» που κινδύνεψε η ΑΕΛ να μην πάρει το πρωτάθλημα, ωστόσο η απάντηση από τον κόσμο ήταν μαζική και χώρισαν κυριολεκτικά εκείνη την μέρα την Ελλάδα στα δύο με αποτέλεσμα να αλλάξει ο νόμος…
Μαύρη σελίδα ήταν σίγουρα η δολοφονία του Χαράλαμπου Μπλιώνα όπου εκείνη την μέρα ήμουν έξω από το γήπεδο και είχα μπροστά μου 50 πούλμαν με οπαδούς του ΠΑΟΚ και η αστυνομία μου λέγε να τους δώσω να φάνε ενώ πριν από δύο ώρες είχε περάσει το φορείο με τον άνθρωπο νεκρό από μπροστά μας…
Άλλες φορές παλιότερα θυμάμαι να μου έχουν σπάσει το τζάμι οπαδοί άλλης ομάδας για να πάρουν πράγματα από το εσωτερικό της καντίνας, μια άλλη φορά πήραν μια σακούλα με την πραμάτεια μου και πολλά ακόμα δύσκολα περιστατικά που συνέβησαν συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια…»
«Και οι πολιτικοί τις πρώτες δεκαετίες που λειτούργησα την καντίνα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην μνήμη μου καθώς γινόντουσαν προεκλογικές ομιλίες με τεράστια απήχηση όπως του Μητσοτάκη και του Φλωράκη στη Λάρισα και του Παπανδρέου που είχα πάει μάλιστα μέχρι τη Θεσσαλονίκη μπροστά στον Λευκό Πύργο με άλλες 50 με 60 καντίνες…», αναπολεί ο κ. Τάκης.
Τι σημαίνει η ΑΕΛ για τον κ. Τάκη;
«Η ΑΕΛ για μένα είναι η ψυχή μου και δεν το λέω μόνο για την δουλειά που μου έδωσε αλλά για τις μεγάλες χαρές που πρόλαβα να ζήσω με το πρωτάθλημα, τα κύπελλα και τον όμορφο κόσμο που συναναστρέφομαι τόσα χρόνια…»
