Το παραδοσιακό έθιμο της καύσης του Ιούδα αναβίωσε στην παραλία της Αγίας Τριάδας, στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Κάτοικοι της περιοχής αλλά και επισκέπτες συγκεντρώθηκαν στην παραλιακή ζώνη, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τους Νέους Επιβάτες, για να τηρήσουν το πασχαλινό έθιμο.
Το «κάψιμο του Ιούδα» αποτελεί συμβολική πράξη που εκφράζει την τιμωρία του προδότη Ιούδα για την φιλαργυρία και την προδοσία του Χριστού. Το έθιμο αυτό συνεχίζει να τηρείται σε διάφορες περιοχές της χώρας, με διαφορετικές μορφές και παραλλαγές.
Τι συμβολίζει το κάψιμο του Ιούδα και ποια είναι η προέλευσή του;
Το «κάψιμο του Ιούδα» αποτελεί ένα ξεχωριστό έθιμο το οποίο αναβιώνει σε περιοχές της Ελλάδας κάθε βράδυ της Ανάστασης. Η διατήρηση του εθίμου μέχρι σήμερα, μπορεί να εκφράζει την έντονη ανάγκη για αποτίναξη κάθε είδους προδοσίας.
Ο “Ιούδας ο Ισκαριώτης”, που πρόδωσε τον Ιησού για “τριάντα αργύρια”, έχει γίνει το αρχέτυπο του προδότη στην δυτική τέχνη και λογοτεχνία, και μέχρι σήμερα το έθιμο του καψίματος, αναβιώνει σε πολλά μέρη ανά την Ελλάδα. Τα παλιά χρόνια, η μεταφορά του ομοιώματος γινόταν με γαϊδουράκι, υιοθετώντας έναν άκρως παραδοσιακό χαρακτήρα.
Οι κάτοικοι της Λευκάδας πιστεύουν ότι η συκιά, το δέντρο από το οποίο είχε κρεμαστεί ο Ιούδας, “έχει ίσκιο βαρύ κι όποιος κοιμηθεί από κάτω πεθαίνει”. Το ίδιο καταραμένες θεωρούνται ότι είναι η βρωμοξυλιά, ή αλλιώς ο αζόγυρος στην Κρήτη, και οι αγριοχαρουπιές στην Αιτωλία, που λέγονται μάλιστα και “δέντρα του Ιούδα”
Α.Π
Φωτογραφίες και βίντεο: Θ. ΗΛΙΑΔΗΣ
