Το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου πόλο είναι κομματάκι βαρύ και μεγάλο σε μέγεθος και η πρώτη που το διαπίστωσε ήταν η αρχηγός της Εθνικής ομάδας, Ελευθερία Πλευρίτου, όταν το σήκωσε στους πανηγυρισμούς.
Εκείνη τη στιγμή βέβαια δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα αναζητούσε θέση για την κούπα μέσα στο αεροπλάνο. Όλα έγιναν ταχύτατα. Τα κορίτσια έφυγαν γρήγορα από το κολυμβητήριο για το αεροδρόμιο και μέχρι να επιβιβαστούν έπρεπε να προλάβουν να φάνε. Μπαίνοντας στο αεροπλάνο γεννήθηκε ένα βασικό ερώτημα: “Τι θα γίνει με την κούπα;”. Η άμεση σκέψη που εκφράστηκε μεγαλοφώνως δικαιολογεί και τη σχεδόν γονεϊκή σχέση, την οποία αναπτύσσουν οι αθλητές με τα μετάλλια και τα τρόπαιά τους: “Να της βρούμε μια θέση! Να της βάλουμε και ζώνη”.
Η εν λόγω σκέψη ναι μεν δεν εφάπτεται με τη μέση λογική – ούτε θα την ακούσουμε συχνά – αλλά είναι σωστή. Κανείς δεν θέλει ένα ραγισμένο τρόπαιο και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τις αναταράξεις σε μια πτήση. Θέση κενή δεν υπήρχε και η Κινέζα αεροσυνοδός απολάμβανε τις στιγμές που ζούσε αγκαλιά με την κούπα του World Cup. Τα τυχερά του επαγγέλματος. Ενημέρωσε ότι αναγκαστικά θα κρατήσει η ίδια την κούπα κοντά στο πλήρωμα.
